sprecare
Italian
Etymology
Uncertain. Possibly from Vulgar Latin *disperdicāre, from Latin disperdere[1], or from Vulgar Latin *dispergicāre, iterative of Latin dispergere[2], or alternatively from Vulgar Latin *exprecāre ("drive into ruin"), from Latin ex- + precāri, present active infinitive of precor[3].
Pronunciation
Verb
sprecàre (first-person singular present sprèco, first-person singular past historic sprecài, past participle sprecàto, auxiliary avére) (transitive)
Conjugation
Conjugation of sprecàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | sprecàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | sprecàndo | |||
present participle | sprecànte | past participle | sprecàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | sprèco | sprèchi | sprèca | sprechiàmo | sprecàte | sprècano |
imperfect | sprecàvo | sprecàvi | sprecàva | sprecavàmo | sprecavàte | sprecàvano |
past historic | sprecài | sprecàsti | sprecò | sprecàmmo | sprecàste | sprecàrono |
future | sprecherò | sprecherài | sprecherà | sprecherémo | sprecheréte | sprecherànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | sprecherèi | sprecherésti | sprecherèbbe, sprecherébbe | sprecherémmo | sprecheréste | sprecherèbbero, sprecherébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | sprèchi | sprèchi | sprèchi | sprechiàmo | sprechiàte | sprèchino |
imperfect | sprecàssi | sprecàssi | sprecàsse | sprecàssimo | sprecàste | sprecàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
sprèca | sprèchi | sprechiàmo | sprecàte | sprèchino | ||
negative imperative | non sprecàre | non sprèchi | non sprechiàmo | non sprecàte | non sprèchino |