istigare

Italian

Etymology

From Latin instīgāre, present active infinitive of instīgō.

Pronunciation

• IPA^(key): /i.stiˈɡa.re/
• Rhymes: -are
• Hyphenation: i‧sti‧gà‧re

Verb

istigàre (first-person singular present ìstigo or (traditional) istìgo, first-person singular past historic istigài, past participle istigàto, auxiliary avére)

1. (transitive) to incite, stir up
2. (transitive) to instigate

Conjugation

    Conjugation of istigàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)

infinitive	istigàre
auxiliary verb		avére	gerund		istigàndo
present participle		istigànte	past participle		istigàto
person	singular			plural
	first	second	third	first	second	third
indicative	io	tu	lui/lei, esso/essa	noi	voi	loro, essi/esse
present	ìstigo, istìgo1,	ìstighi, istìghi1,	ìstiga, istìga1,	istighiàmo	istigàte	ìstigano, istìgano1,
imperfect	istigàvo	istigàvi	istigàva	istigavàmo	istigavàte	istigàvano
past historic	istigài	istigàsti	istigò	istigàmmo	istigàste	istigàrono
future	istigherò	istigherài	istigherà	istigherémo	istigheréte	istigherànno
conditional	io	tu	lui/lei, esso/essa	noi	voi	loro, essi/esse
present	istigherèi	istigherésti	istigherèbbe, istigherébbe	istigherémmo	istigheréste	istigherèbbero, istigherébbero
subjunctive	che io	che tu	che lui/che lei, che esso/che essa	che noi	che voi	che loro, che essi/che esse
present	ìstighi, istìghi1,	ìstighi, istìghi1,	ìstighi, istìghi1,	istighiàmo	istighiàte	ìstighino, istìghino1,
imperfect	istigàssi	istigàssi	istigàsse	istigàssimo	istigàste	istigàssero
imperative	—	tu	Lei	noi	voi	Loro
		ìstiga, istìga1,	ìstighi, istìghi1,	istighiàmo	istigàte	ìstighino, istìghino1,
negative imperative		non istigàre	non ìstighi, non istìghi1,	non istighiàmo	non istigàte	non ìstighino, non istìghino1,

¹Traditional.

Related terms

• istigatore
• istigazione

Anagrams

• agiresti, gestirai, reagisti, risegati