önder

See also: onder, Önder, and onder-

Turkish

Etymology

Neologism, coined as part of Atatürk’s language reforms, from the locative önde of ön (“front”) + -r, with the form probably also influenced by the earlier loan lider or by the Persian suffix دار (-dâr), compare Turkish dindar.

Pronunciation

• IPA^(key): /øn.dɛɾ/

Noun

önder (definite accusative önderi, plural önderler)

1. leader

   Synonym: lider

   • 1934 November 26, Ismet Inonu, quotee, “Ulu Önderin soy adları”, in Hakkın Sesi, page 1:

     Düşündük ki soy adı kanunu tatbik olunurken Büyuk Önderin taşiyacağı adı tayin Büyük meclisin borcudur. Bu kanunla Atatürk adını teklif ediyoruz.

     (please add an English translation of this quotation)

Descendants

• → Azerbaijani: öndər

References

• Nişanyan, Sevan (2002–) “önder”, in Nişanyan Sözlük
• Lewis, Geoffrey (1999) The Turkish Language Reform: A Catastrophic Success, Oxford, New York: Oxford University Press, page 123

Anagrams

• döner