Σκλάβος

See also: σκλάβος

Ancient Greek

Etymology

From earlier Σκλαβηνός (Sklabēnós), Σθλαβηνός (Sthlabēnós), ultimately from Proto-Slavic *slověninъ.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈskla.vos/

• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈskla.vos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈskla.vos/

Noun

Σκλᾰ́βος • (Sklábos) m (genitive Σκλᾰ́βου); second declension

1. (Byzantine) Slav

Inflection

Second declension of ὁ Σκλᾰ́βος; τοῦ Σκλᾰ́βου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Σκλᾰ́βος ho Sklábos	τὼ Σκλᾰ́βω tṑ Sklábō	οἱ Σκλᾰ́βοι hoi Skláboi
Genitive	τοῦ Σκλᾰ́βου toû Sklábou	τοῖν Σκλᾰ́βοιν toîn Skláboin	τῶν Σκλᾰ́βων tôn Sklábōn
Dative	τῷ Σκλᾰ́βῳ tôi Sklábōi	τοῖν Σκλᾰ́βοιν toîn Skláboin	τοῖς Σκλᾰ́βοις toîs Sklábois
Accusative	τὸν Σκλᾰ́βον tòn Sklábon	τὼ Σκλᾰ́βω tṑ Sklábō	τοὺς Σκλᾰ́βους toùs Sklábous
Vocative	Σκλᾰ́βε Sklábe	Σκλᾰ́βω Sklábō	Σκλᾰ́βοι Skláboi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: Σκλάβος (Sklávos)
  • ⇒ Latin: Sclavus
    • ⇒ English: Slav
    • ⇒ Latin: sclavus
      • ⇒ French: sclave
        • ⇒ English: slave
      • ⇒ Italian: schiavo
      • ⇒ Portuguese: escravo
      • ⇒ Spanish: esclavo

• Greek: Σκλάβος (Sklávos)
  • ⇒ Greek: Σλάβος (Slávos)
  • ⇒ Greek: σκλάβος (sklávos)

• → Arabic: صَقْلَاب (ṣaqlāb), pl. صَقَالِبَة (ṣaqāliba)
  • → Persian: سَقلَاب, صقلاب (seqlāb)

References

• “Slav”, in Dictionary.com Unabridged, Dictionary.com, LLC, 1995–present.