προσεύχομαι

Ancient Greek

Etymology

From πρός (prós, “to”) + εὔχομαι (eúkhomai, “to pray, vow”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.sěu̯.kʰo.mai̯/ → /proˈseɸ.xo.mɛ/ → /proˈsef.xo.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.sěu̯.kʰo.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /proˈsew.kʰo.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /proˈseɸ.xo.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /proˈsef.xo.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /proˈsef.xo.me/

Verb

προσεύχομαι • (proseúkhomai)

1. to pray, vow
   • 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 317
   • 385 BCE – 380 BCE, Plato, Symposium 220D
   • 366 BCE – 348 BCE, Plato, Critias 136A, (compare Xenophon, Cyropaedia 2.1.1)
   1. (with accusative)
      • 388 BCE, Aristophanes, Plutus 958, (compare Euripides, The Trojan Women 887)
   2. (absolute) to offer prayers, worship
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.48
      • 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Prometheus Bound 937
      • 442 BCE, Sophocles, Antigone 1337
2. to pray for a thing
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 3.2.22

Inflection

   Present: προσεύχομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	προσεύχομαι	προσεύχῃ, προσεύχει	προσεύχεται	προσεύχεσθον	προσεύχεσθον	προσευχόμεθᾰ	προσεύχεσθε	προσεύχονται
	subjunctive	προσεύχωμαι	προσεύχῃ	προσεύχηται	προσεύχησθον	προσεύχησθον	προσευχώμεθᾰ	προσεύχησθε	προσεύχωνται
	optative	προσευχοίμην	προσεύχοιο	προσεύχοιτο	προσεύχοισθον	προσευχοίσθην	προσευχοίμεθᾰ	προσεύχοισθε	προσεύχοιντο
	imperative		προσεύχου	προσευχέσθω	προσεύχεσθον	προσευχέσθων		προσεύχεσθε	προσευχέσθων
						middle/passive
infinitive						προσεύχεσθαι
participle	m					προσευχόμενος
	f					προσευχομένη
	n					προσευχόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: προσεύξομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	προσεύξομαι	προσεύξῃ, προσεύξει	προσεύξεται	προσεύξεσθον	προσεύξεσθον	προσευξόμεθᾰ	προσεύξεσθε	προσεύξονται
	optative	προσευξοίμην	προσεύξοιο	προσεύξοιτο	προσεύξοισθον	προσευξοίσθην	προσευξοίμεθᾰ	προσεύξοισθε	προσεύξοιντο
					middle
infinitive					προσεύξεσθαι
participle	m				προσευξόμενος
	f				προσευξομένη
	n				προσευξόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

• “προσεύχομαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “προσεύχομαι”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• προσεύχομαι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G4336 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

---

Greek

Etymology

Ancient Greek προσεύχομαι. Morphologically, προσ- (“towards”) + εύχομαι (“wish”).

Pronunciation

• IPA^(key): /proˈsef.xo.me/
• Hyphenation: προ‧σεύ‧χο‧μαι
• Old Hyphenation: προσ‧εύ‧χο‧μαι

Verb

προσεύχομαι • (proséfchomai) deponent (past προσευχήθηκα)

1. to pray

Conjugation

προσεύχομαι   (deponent: passive forms only)

	Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	προσεύχομαι	προσευχηθώ
2 sg	προσεύχεσαι	προσευχηθείς
3 sg	προσεύχεται	προσευχηθεί
1 pl	προσευχόμαστε, {προσευχόμεθα}	προσευχηθούμε
2 pl	προσεύχεστε, προσευχόσαστε, {προσεύχεσθε}	προσευχηθείτε
3 pl	προσεύχονται	προσευχηθούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	προσευχόμουν(α)	προσευχήθηκα
2 sg	προσευχόσουν(α)	προσευχήθηκες
3 sg	προσευχόταν(ε)	προσευχήθηκε
1 pl	προσευχόμασταν, (‑όμαστε)	προσευχηθήκαμε
2 pl	προσευχόσασταν, (‑όσαστε)	προσευχηθήκατε
3 pl	προσεύχονταν, (προσευχόντουσαν)	προσευχήθηκαν, προσευχηθήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα προσεύχομαι ➤	θα προσευχηθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα προσεύχεσαι, …	θα προσευχηθείς, …
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … προσευχηθεί
Past perfect ➤	είχα, είχες, … προσευχηθεί
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … προσευχηθεί
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	{προσεύχου}	προσευχήσου
2 pl	προσεύχεστε, {προσεύχεσθε}	προσευχηθείτε
Other forms	Passive voice
Present participle ➤	προσευχόμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle ➤	—
Nonfinite form ➤	προσευχηθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Derived terms

• προσευχόμενος (prosefchómenos, present participle)

Related terms

• προσευχή f (prosefchí, “prayer”)
• προσευχητάριο n (prosefchitário), προσευχητάρι n (prosefchitári, “book with prayers”) (ecclesiastic)
• and see: εύχομαι (éfchomai, “I wish”), ευχή f (efchí, “the wish”)