Beyoğlu
Jump to navigation
Jump to search
Turkish
[edit]Etymology
[edit]From Ottoman Turkish بك اوغلی (Bey Oğlu), equivalent to bey + oğlu.
Pronunciation
[edit]Proper noun
[edit]Beyoğlu
Declension
[edit] declension of Beyoğlu
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Beyoğlu | Beyoğlular / Beyoğlu'lar |
accusative | Beyoğlu'yu | Beyoğluları / Beyoğlu'ları |
dative | Beyoğlu'ya | Beyoğlulara / Beyoğlu'lara |
locative | Beyoğlu'da | Beyoğlularda / Beyoğlu'larda |
ablative | Beyoğlu'dan | Beyoğlulardan / Beyoğlu'lardan |
genitive | Beyoğlu'nun | Beyoğluların / Beyoğlu'ların |
possessive of Beyoğlu
singular | plural | |
---|---|---|
benim (my) | Beyoğlu'm | Beyoğlularım / Beyoğlu'larım |
senin (your) | Beyoğlu'n | Beyoğluların / Beyoğlu'ların |
onun (his/her/its) | Beyoğlu'su | Beyoğluları / Beyoğlu'ları |
bizim (our) | Beyoğlu'muz | Beyoğlularımız / Beyoğlu'larımız |
sizin (your) | Beyoğlu'nuz | Beyoğlularınız / Beyoğlu'larınız |
onların (their) | Beyoğlu'su / Beyoğluları / Beyoğlu'ları | Beyoğluları / Beyoğlu'ları |