Güngören
Jump to navigation
Jump to search
Turkish[edit]
Etymology[edit]
From gün (“day”) + gören (“seer”).
Pronunciation[edit]
Proper noun[edit]
Güngören
Declension[edit]
declension of Güngören
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Güngören | Güngörenler / Güngören'ler |
accusative | Güngören'i | Güngörenleri / Güngören'leri |
dative | Güngören'e | Güngörenlere / Güngören'lere |
locative | Güngören'de | Güngörenlerde / Güngören'lerde |
ablative | Güngören'den | Güngörenlerden / Güngören'lerden |
genitive | Güngören'in | Güngörenlerin / Güngören'lerin |
possessive of Güngören
singular | plural | |
---|---|---|
benim (my) | Güngören'im | Güngörenlerim / Güngören'lerim |
senin (your) | Güngören'in | Güngörenlerin / Güngören'lerin |
onun (his/her/its) | Güngören'i | Güngörenleri / Güngören'leri |
bizim (our) | Güngören'imiz | Güngörenlerimiz / Güngören'lerimiz |
sizin (your) | Güngören'iniz | Güngörenleriniz / Güngören'leriniz |
onların (their) | Güngören'i / Güngörenleri / Güngören'leri | Güngörenleri / Güngören'leri |