Jump to content

Iovis

From Wiktionary, the free dictionary

Latin

[edit]

Etymology 1

[edit]

Proper noun

[edit]

Iovis

  1. genitive singular of Iuppiter

Etymology 2

[edit]

Regularisation of the nominative and the oblique stems, continuing the inflection of Proto-Indo-European *dyḗws. Compare Old Latin Diovis.

Pronunciation

[edit]

Proper noun

[edit]

Iovis m (genitive Iovis); third declension

  1. (Late Latin, Medieval Latin) Alternative form of Iuppiter, the god Jove, Jupiter.
    • 556-636 CE, Isidore of Seville, Etymologiae, page VIII:
      Quōs pāgānī deōs asserunt, hominēs ōlim fuisse prōduntur, et prō ūniuscuiusque vītā vel meritīs colī apud suōs post mortem coepērunt, ut apud Aegyptum Īsis, apud Crētam Iovis, apud Maurōs Iuba, apud Latinōs Faunus, apud Rōmānōs Quirīnus.
      (please add an English translation of this quotation)
    • 556-636 CE, Isidore of Seville, Etymologiae, page VIII:
      Iovis fertur ā iuvandō dictus, et Iuppiter quasi iuvāns pater, hoc est, omnibus praestāns.
      (please add an English translation of this quotation)
  2. (alchemy, chemistry) tin
Declension
[edit]

Third-declension noun.

singular plural
nominative Iovis Iovēs
genitive Iovis Iovum
dative Iovī Iovibus
accusative Iovem Iovēs
ablative Iove Iovibus
vocative Iovis Iovēs