aantreffen

Dutch

Etymology

From aan +‎ treffen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌtrɛfə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧tref‧fen

Verb

aantreffen

1. (transitive) to find, encounter, come across

Conjugation

Conjugation of aantreffen (strong class 3b, separable)
infinitive	aantreffen
past singular	trof aan
past participle	aangetroffen
infinitive	aantreffen
gerund	aantreffen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	tref aan	trof aan	aantref	aantrof
2nd person sing. (jij)	treft aan, tref aan2	trof aan	aantreft	aantrof
2nd person sing. (u)	treft aan	trof aan	aantreft	aantrof
2nd person sing. (gij)	treft aan	troft aan	aantreft	aantroft
3rd person singular	treft aan	trof aan	aantreft	aantrof
plural	treffen aan	troffen aan	aantreffen	aantroffen
subjunctive sing.1	treffe aan	troffe aan	aantreffe	aantroffe
subjunctive plur.1	treffen aan	troffen aan	aantreffen	aantroffen
imperative sing.	tref aan
imperative plur.1	treft aan
participles	aantreffend	aangetroffen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Afrikaans: aantref

Anagrams

• treffen aan