bezittelijk

Dutch

Etymology

From bezitten +‎ -e- +‎ -lijk.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈzɪ.tə.lək/
• Hyphenation: be‧zit‧te‧lijk

Adjective

bezittelijk (not comparable)

1. (linguistics) possessive

Inflection

Declension of bezittelijk
uninflected	bezittelijk
inflected	bezittelijke
comparative	—
		positive
predicative/adverbial		bezittelijk
indefinite	m./f. sing.	bezittelijke
	n. sing.	bezittelijk
	plural	bezittelijke
definite		bezittelijke
partitive		bezittelijks