biegun

See also: Biegun

Polish

Etymology

From bieg +‎ -un.

Pronunciation

• Template:pl-IPA-auto

• audio:

  (file)

Noun

biegun m inan

1. pole (extreme of an axis)
2. pole (magnetic point)

Declension

Declension of biegun

	singular	plural
nominative	biegun	bieguny
genitive	bieguna	biegunów
dative	biegunowi	biegunom
accusative	biegun	bieguny
instrumental	biegunem	biegunami
locative	biegunie	biegunach
vocative	biegunie	bieguny

Noun

1. (archaic) A fast saddle horse or steed.

Declension

Declension of biegun

	singular	plural
nominative	biegun	bieguny
genitive	bieguna	biegunów
dative	biegunowi	biegunom
accusative	bieguna	bieguny
instrumental	biegunem	biegunami
locative	biegunie	biegunach
vocative	biegunie	bieguny

Noun

biegun m pers

1. (Christianity) A member of the Beguny subgroup of the Bezpopovtsy.

Declension

Declension of biegun

	singular	plural
nominative	biegun	bieguni/bieguny (deprecative)
genitive	bieguna	biegunów
dative	biegunowi	biegunom
accusative	bieguna	biegunów
instrumental	biegunem	biegunami
locative	biegunie	biegunach
vocative	biegunie	bieguni

Further reading

• biegun in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• Template:R:PWN