bijtgraag

Dutch

Etymology

Compound of bijten (“to bite”) +‎ graag (“eager (to)”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbɛi̯t.xraːx/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bijt‧graag

Adjective

bijtgraag (comparative bijtgrager, superlative bijtgraagst)

1. Mordacious, prone to biting.

Inflection

Declension of bijtgraag
uninflected	bijtgraag
inflected	bijtgrage
comparative	bijtgrager
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		bijtgraag	bijtgrager	het bijtgraagst het bijtgraagste
indefinite	m./f. sing.	bijtgrage	bijtgragere	bijtgraagste
	n. sing.	bijtgraag	bijtgrager	bijtgraagste
	plural	bijtgrage	bijtgragere	bijtgraagste
definite		bijtgrage	bijtgragere	bijtgraagste
partitive		bijtgraags	bijtgragers	—

Related terms

• beet