bijvoeglijk

Dutch

Etymology

From bijvoegen +‎ -lijk.

Pronunciation

• IPA^(key): /bɛi̯ˈvux.lək/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: bij‧voeg‧lijk

Adjective

bijvoeglijk (comparative bijvoeglijker, superlative bijvoeglijkst)

1. adjective [from 16th c.]

Inflection

Inflection of bijvoeglijk
uninflected	bijvoeglijk
inflected	bijvoeglijke
comparative	bijvoeglijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		bijvoeglijk	bijvoeglijker	het bijvoeglijkst het bijvoeglijkste
indefinite	m./f. sing.	bijvoeglijke	bijvoeglijkere	bijvoeglijkste
	n. sing.	bijvoeglijk	bijvoeglijker	bijvoeglijkste
	plural	bijvoeglijke	bijvoeglijkere	bijvoeglijkste
definite		bijvoeglijke	bijvoeglijkere	bijvoeglijkste
partitive		bijvoeglijks	bijvoeglijkers	—

Derived terms

• bijvoeglijkheid
• bijvoeglijk naamwoord