bijwoordelijk

Dutch

Etymology

From bijwoord (“adverb”) +‎ -e- +‎ -lijk (“-ly, -ial”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌbɛi̯ˈʋoːr.də.lək/

• bijwoordelijk

  (file)

• Hyphenation: bij‧woor‧de‧lijk

Adjective

bijwoordelijk (comparative bijwoordelijker, superlative bijwoordelijkst)

1. adverbial (of or relating to an adverb)

Inflection

Inflection of bijwoordelijk
uninflected	bijwoordelijk
inflected	bijwoordelijke
comparative	bijwoordelijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		bijwoordelijk	bijwoordelijker	het bijwoordelijkst het bijwoordelijkste
indefinite	m./f. sing.	bijwoordelijke	bijwoordelijkere	bijwoordelijkste
	n. sing.	bijwoordelijk	bijwoordelijker	bijwoordelijkste
	plural	bijwoordelijke	bijwoordelijkere	bijwoordelijkste
definite		bijwoordelijke	bijwoordelijkere	bijwoordelijkste
partitive		bijwoordelijks	bijwoordelijkers	—

Synonyms

• adverbiaal