bleikja

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpleiːca/

  Rhymes: -eiːca

Etymology 1

From Old Norse bleikja, from Proto-Germanic *blaikijǭ.

Noun

bleikja f (genitive singular bleikju, nominative plural bleikjur)

1. a pale colour
2. light clay
3. char (Salvelinus), especially Arctic char (Salvelinus alpinus)
4. Lyngbye's sedge ()

Declension

declension of bleikja

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	bleikja	bleikjan	bleikjur	bleikjurnar
accusative	bleikju	bleikjuna	bleikjur	bleikjurnar
dative	bleikju	bleikjunni	bleikjum	bleikjunum
genitive	bleikju	bleikjunnar	bleikja	bleikjanna

Etymology 2

From Old Norse bleikja, from Proto-Germanic *blaikijaną, from *blaikaz, whence bleikur.

Verb

bleikja (weak verb, third-person singular past indicative bleikti, supine bleikt)

1. to bleach

Conjugation

bleikja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að bleikja
supine (sagnbót)		bleikt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		bleikjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég bleiki	við bleikjum	present (nútíð)	ég bleiki	við bleikjum
	þú bleikir	þið bleikið		þú bleikir	þið bleikið
	hann, hún, það bleikir	þeir, þær, þau bleikja		hann, hún, það bleiki	þeir, þær, þau bleiki
past (þátíð)	ég bleikti	við bleiktum	past (þátíð)	ég bleikti	við bleiktum
	þú bleiktir	þið bleiktuð		þú bleiktir	þið bleiktuð
	hann, hún, það bleikti	þeir, þær, þau bleiktu		hann, hún, það bleikti	þeir, þær, þau bleiktu
imperative (boðháttur)	bleik (þú)	bleikið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	bleiktu	bleikiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

bleikjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að bleikjast
supine (sagnbót)		bleikst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		bleikjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég bleikist	við bleikjumst	present (nútíð)	ég bleikist	við bleikjumst
	þú bleikist	þið bleikist		þú bleikist	þið bleikist
	hann, hún, það bleikist	þeir, þær, þau bleikjast		hann, hún, það bleikist	þeir, þær, þau bleikist
past (þátíð)	ég bleiktist	við bleiktumst	past (þátíð)	ég bleiktist	við bleiktumst
	þú bleiktist	þið bleiktust		þú bleiktist	þið bleiktust
	hann, hún, það bleiktist	þeir, þær, þau bleiktust		hann, hún, það bleiktist	þeir, þær, þau bleiktust
imperative (boðháttur)	bleikst (þú)	bleikist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	bleikstu	bleikisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

bleiktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	bleiktur	bleikt	bleikt		bleiktir	bleiktar	bleikt
accusative (þolfall)	bleiktan	bleikta	bleikt		bleikta	bleiktar	bleikt
dative (þágufall)	bleiktum	bleiktri	bleiktu		bleiktum	bleiktum	bleiktum
genitive (eignarfall)	bleikts	bleiktrar	bleikts		bleiktra	bleiktra	bleiktra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	bleikti	bleikta	bleikta		bleiktu	bleiktu	bleiktu
accusative (þolfall)	bleikta	bleiktu	bleikta		bleiktu	bleiktu	bleiktu
dative (þágufall)	bleikta	bleiktu	bleikta		bleiktu	bleiktu	bleiktu
genitive (eignarfall)	bleikta	bleiktu	bleikta		bleiktu	bleiktu	bleiktu

References

• Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)