bokraim

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Hungarian[edit]

Etymology[edit]

bokor +‎ -aim (possessive suffix)

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): [ˈbokrɒjim]
  • Hyphenation: bok‧ra‧im

Noun[edit]

bokraim

  1. first-person singular multiple-possession possessive of bokor

Declension[edit]

Inflection (stem in -a-, back harmony)
singular plural
nominative bokraim
accusative bokraimat
dative bokraimnak
instrumental bokraimmal
causal-final bokraimért
translative bokraimmá
terminative bokraimig
essive-formal bokraimként
essive-modal bokraimul
inessive bokraimban
superessive bokraimon
adessive bokraimnál
illative bokraimba
sublative bokraimra
allative bokraimhoz
elative bokraimból
delative bokraimról
ablative bokraimtól
non-attributive
possessive - singular
bokraimé
non-attributive
possessive - plural
bokraiméi