ciba

See also: cíbā, čība, and čībā

Italian

Verb

ciba

1. inflection of cibare:
   1. third-person singular present indicative
   2. second-person singular imperative

Anagrams

• baci, bica

Latin

Verb

cibā

1. second-person singular present active imperative of cibō

Polish

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium. Particularly: “probably onomatopoeic”)

Pronunciation

• (Greater Poland):
  • (Chełmno-Dobrzyń) IPA^(key): /ˈt͡ɕi.ba/

Noun

ciba f

1. (Chełmno-Dobrzyń) Synonym of kura (“hen”)

Further reading

• Antoni Krasnowolski (1879) “ciba”, in Album uczącéj się młodzieży polskiéj poświęcone Józefowi Ignacemu Kraszewskiemu z powodu jubileuszu jego pięćdziesięcioletniéj działalności literackiéj (in Polish), Lviv: Czytelni Akademickiéj Lwowskiéj; "Gaz. Narod." J. Dobrzańskiego i K. Gromana, Słowniczek prowincjalizmów zebranych w ziemi chełmińskiej i świeckiej, page 300