cirito
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
cirītō (present infinitive cirītāre, perfect active cirītāvī, supine cirītātum); first conjugation (Late Latin)
- Alternative form of quirītō
Conjugation[edit]
References[edit]
- Georg Getz, Carl Gustav Löwe, Wilhelm C. Heraeus, Wallace M. Lindsay (1901) Corpus glossariorum Latinorum: Thesaurus glossarum emendatarum. Pars posterior. Accedit index Graeco-Latinus et index Anglosaxonico-Latinus[1], volume VII, Leipzig: B. G. Teubner Verlag, page 174