coirigh

See also: cóirigh

Irish

Etymology 1

From Old Irish cairigidir. By surface analysis, coir +‎ -igh.

Verb

coirigh (present analytic coiríonn, future analytic coireoidh, verbal noun coiriú, past participle coirithe)

1. (literary) to accuse

   Synonyms: cuir i leith, cuir síos do, cúisigh

Conjugation

conjugation of coirigh (second conjugation)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	coirím	coiríonn tú; coirír†	coiríonn sé, sí	coirímid; coiríonn muid	coiríonn sibh	coiríonn siad; coiríd†	a choiríonn; a choiríos / a gcoiríonn*; a gcoiríos*	coirítear
	past	choirigh mé; choiríos	choirigh tú; choirís	choirigh sé, sí	choiríomar; choirigh muid	choirigh sibh; choiríobhair	choirigh siad; choiríodar	a choirigh / ar choirigh*	coiríodh
	past habitual	choirínn / gcoirínn‡‡	choiríteá / gcoiríteᇇ	choiríodh sé, sí / gcoiríodh sé, s퇇	choirímis; choiríodh muid / gcoirímis‡‡; gcoiríodh muid‡‡	choiríodh sibh / gcoiríodh sibh‡‡	choirídís; choiríodh siad / gcoirídís‡‡; gcoiríodh siad‡‡	a choiríodh / a gcoiríodh*	choirítí / gcoirít퇇
future		coireoidh mé; coireod; coireochaidh mé†	coireoidh tú; coireoir†; coireochaidh tú†	coireoidh sé, sí; coireochaidh sé, sí†	coireoimid; coireoidh muid; coireochaimid†; coireochaidh muid†	coireoidh sibh; coireochaidh sibh†	coireoidh siad; coireoid†; coireochaidh siad†	a choireoidh; a choireos; a choireochaidh†; a choireochas† / a gcoireoidh*; a gcoireos*; a gcoireochaidh*†; a gcoireochas*†	coireofar; coireochar†
conditional		choireoinn; choireochainn† / gcoireoinn‡‡; gcoireochainn†‡‡	choireofá; choireochthᆠ/ gcoireofᇇ; gcoireochthᆇ‡	choireodh sé, sí; choireochadh sé, s토/ gcoireodh sé, s퇇; gcoireochadh sé, s톇‡	choireoimis; choireodh muid; choireochaimis†; choireochadh muid† / gcoireoimis‡‡; gcoireodh muid‡‡; gcoireochaimis†‡‡; gcoireochadh muid†‡‡	choireodh sibh; choireochadh sibh† / gcoireodh sibh‡‡; gcoireochadh sibh†‡‡	choireoidís; choireodh siad; choireochadh siad† / gcoireoidís‡‡; gcoireodh siad‡‡; gcoireochadh siad†‡‡	a choireodh; a choireochadh† / a gcoireodh*; a gcoireochadh*†	choireofaí; choireochtha토/ gcoireofa퇇; gcoireochtha톇‡
subjunctive	present	go gcoirí mé; go gcoiríod†	go gcoirí tú; go gcoirír†	go gcoirí sé, sí	go gcoirímid; go gcoirí muid	go gcoirí sibh	go gcoirí siad; go gcoiríd†	—	go gcoirítear
	past	dá gcoirínn	dá gcoiríteá	dá gcoiríodh sé, sí	dá gcoirímis; dá gcoiríodh muid	dá gcoiríodh sibh	dá gcoirídís; dá gcoiríodh siad	—	dá gcoirítí
imperative		coirím	coirigh	coiríodh sé, sí	coirímis	coirígí; coirídh†	coirídís	—	coirítear
verbal noun		coiriú
past participle		coirithe

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Further reading

• G. Toner, M. Ní Mhaonaigh, S. Arbuthnot, D. Wodtko, M.-L. Theuerkauf, editors (2019), “cairigid(ir)”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language
• Dinneen, Patrick S. (1904) “coiriġim”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 1st edition, Dublin: Irish Texts Society, page 167
• Ó Dónaill, Niall (1977) “coirigh”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Adjective

coirigh

1. inflection of coireach:
   1. masculine vocative/genitive singular
   2. (archaic, dialectal) feminine dative singular

Noun

coirigh

1. inflection of coireach:
   1. vocative/genitive singular
   2. nominative/dative plural

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
coirigh	choirigh	gcoirigh
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.