coniucundor

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

From con- +‎ iūcundor.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

coniūcundor (present infinitive coniūcundārī, perfect active coniūcundātus sum); first conjugation, deponent

  1. to rejoice with another

Conjugation[edit]

   Conjugation of coniūcundor (first conjugation, deponent)
indicative singular plural
first second third first second third
active present coniūcundor coniūcundāris,
coniūcundāre
coniūcundātur coniūcundāmur coniūcundāminī coniūcundantur
imperfect coniūcundābar coniūcundābāris,
coniūcundābāre
coniūcundābātur coniūcundābāmur coniūcundābāminī coniūcundābantur
future coniūcundābor coniūcundāberis,
coniūcundābere
coniūcundābitur coniūcundābimur coniūcundābiminī coniūcundābuntur
perfect coniūcundātus + present active indicative of sum
pluperfect coniūcundātus + imperfect active indicative of sum
future perfect coniūcundātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present coniūcunder coniūcundēris,
coniūcundēre
coniūcundētur coniūcundēmur coniūcundēminī coniūcundentur
imperfect coniūcundārer coniūcundārēris,
coniūcundārēre
coniūcundārētur coniūcundārēmur coniūcundārēminī coniūcundārentur
perfect coniūcundātus + present active subjunctive of sum
pluperfect coniūcundātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present coniūcundāre coniūcundāminī
future coniūcundātor coniūcundātor coniūcundantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives coniūcundārī coniūcundātum esse coniūcundātūrum esse
participles coniūcundāns coniūcundātus coniūcundātūrus coniūcundandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
coniūcundandī coniūcundandō coniūcundandum coniūcundandō coniūcundātum coniūcundātū