diúltaigh

Irish

Etymology 1

From Middle Irish diúltaigid, from Old Irish do·sluindi.

Verb

diúltaigh (present analytic diúltaíonn, future analytic diúltóidh, verbal noun diúltú, past participle diúltaithe)

1. (transitive) deny, renounce
2. (intransitive) rebut [with do ‘someone/something’]

Conjugation

conjugation of diúltaigh (second conjugation)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	diúltaím	diúltaíonn tú; diúltaír†	diúltaíonn sé, sí	diúltaímid; diúltaíonn muid	diúltaíonn sibh	diúltaíonn siad; diúltaíd†	a dhiúltaíonn; a dhiúltaíos / a ndiúltaíonn*	diúltaítear
	past	dhiúltaigh mé; dhiúltaíos	dhiúltaigh tú; dhiúltaís	dhiúltaigh sé, sí	dhiúltaíomar; dhiúltaigh muid	dhiúltaigh sibh; dhiúltaíobhair	dhiúltaigh siad; dhiúltaíodar	a dhiúltaigh / ar dhiúltaigh*	diúltaíodh
	past habitual	dhiúltaínn / ndiúltaínn‡‡	dhiúltaíteá / ndiúltaíteᇇ	dhiúltaíodh sé, sí / ndiúltaíodh sé, s퇇	dhiúltaímis; dhiúltaíodh muid / ndiúltaímis‡‡; ndiúltaíodh muid‡‡	dhiúltaíodh sibh / ndiúltaíodh sibh‡‡	dhiúltaídís; dhiúltaíodh siad / ndiúltaídís‡‡; ndiúltaíodh siad‡‡	a dhiúltaíodh / a ndiúltaíodh*	dhiúltaítí / ndiúltaít퇇
future		diúltóidh mé; diúltód; diúltóchaidh mé†	diúltóidh tú; diúltóir†; diúltóchaidh tú†	diúltóidh sé, sí; diúltóchaidh sé, sí†	diúltóimid; diúltóidh muid; diúltóchaimid†; diúltóchaidh muid†	diúltóidh sibh; diúltóchaidh sibh†	diúltóidh siad; diúltóid†; diúltóchaidh siad†	a dhiúltóidh; a dhiúltós; a dhiúltóchaidh†; a dhiúltóchas† / a ndiúltóidh*; a ndiúltóchaidh*†	diúltófar; diúltóchar†
conditional		dhiúltóinn; dhiúltóchainn† / ndiúltóinn‡‡; ndiúltóchainn†‡‡	dhiúltófá; dhiúltóchthᆠ/ ndiúltófᇇ; ndiúltóchthᆇ‡	dhiúltódh sé, sí; dhiúltóchadh sé, s토/ ndiúltódh sé, s퇇; ndiúltóchadh sé, s톇‡	dhiúltóimis; dhiúltódh muid; dhiúltóchaimis†; dhiúltóchadh muid† / ndiúltóimis‡‡; ndiúltódh muid‡‡; ndiúltóchaimis†‡‡; ndiúltóchadh muid†‡‡	dhiúltódh sibh; dhiúltóchadh sibh† / ndiúltódh sibh‡‡; ndiúltóchadh sibh†‡‡	dhiúltóidís; dhiúltódh siad; dhiúltóchadh siad† / ndiúltóidís‡‡; ndiúltódh siad‡‡; ndiúltóchadh siad†‡‡	a dhiúltódh; a dhiúltóchadh† / a ndiúltódh*; a ndiúltóchadh*†	dhiúltófaí; dhiúltóchtha토/ ndiúltófa퇇; ndiúltóchtha톇‡
subjunctive	present	go ndiúltaí mé; go ndiúltaíod†	go ndiúltaí tú; go ndiúltaír†	go ndiúltaí sé, sí	go ndiúltaímid; go ndiúltaí muid	go ndiúltaí sibh	go ndiúltaí siad; go ndiúltaíd†	—	go ndiúltaítear
	past	dá ndiúltaínn	dá ndiúltaíteá	dá ndiúltaíodh sé, sí	dá ndiúltaímis; dá ndiúltaíodh muid	dá ndiúltaíodh sibh	dá ndiúltaídís; dá ndiúltaíodh siad	—	dá ndiúltaítí
imperative		diúltaím	diúltaigh	diúltaíodh sé, sí	diúltaímis	diúltaígí; diúltaídh†	diúltaídís	—	diúltaítear
verbal noun		diúltú
past participle		diúltaithe

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Related terms

• diúltach

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Adjective

diúltaigh

1. inflection of diúltach:
   1. vocative/genitive masculine singular
   2. (archaic) dative feminine singular

Noun

diúltaigh m

1. inflection of diúltach:
   1. vocative/genitive singular
   2. nominative/dative plural

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
diúltaigh	dhiúltaigh	ndiúltaigh
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading

• Ó Dónaill, Niall (1977) “diúltaigh”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
• de Bhaldraithe, Tomás (1959) “diúltaigh”, in English-Irish Dictionary, An Gúm
• “diúltaigh”, in New English-Irish Dictionary, Foras na Gaeilge, 2013-2024