dies Solis
Latin
Etymology
From diēs (“day”) and sōlis, genitive of sōl (“sun”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /ˈdi.eːs ˈsoː.lis/, [ˈd̪ieːs̠ ˈs̠oːlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈdi.es ˈso.lis/, [ˈd̪iːes ˈsɔːlis]
Proper noun
diēs Sōlis f (genitive diēī Sōlis); fifth declension
Declension
Fifth-declension noun with an indeclinable portion.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | diēs Sōlis | diēs Sōlis |
Genitive | diēī Sōlis | diērum Sōlis |
Dative | diēī Sōlis | diēbus Sōlis |
Accusative | diem Sōlis | diēs Sōlis |
Ablative | diē Sōlis | diēbus Sōlis |
Vocative | diēs Sōlis | diēs Sōlis |
Synonyms
See also
- diēs hebdomadis
- diēs Lūnae
- diēs Mārtis
- diēs Mercuriī
- diēs Iovis
- diēs Veneris
- diēs Sabbatī, diēs Saturnī
Descendants
- → Breton: disul
- → Proto-Germanic: *sunnōniz dagaz (calque) (see there for further descendants)
- → Welsh: dydd Sul (partial calque)