dispalor

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

dis- +‎ pālor.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

dispālor (present infinitive dispālārī, perfect active dispālātus sum); first conjugation, deponent

  1. I wander about, straggle, stray

Conjugation[edit]

   Conjugation of dispālor (first conjugation, deponent)
indicative singular plural
first second third first second third
active present dispālor dispālāris,
dispālāre
dispālātur dispālāmur dispālāminī dispālantur
imperfect dispālābar dispālābāris,
dispālābāre
dispālābātur dispālābāmur dispālābāminī dispālābantur
future dispālābor dispālāberis,
dispālābere
dispālābitur dispālābimur dispālābiminī dispālābuntur
perfect dispālātus + present active indicative of sum
pluperfect dispālātus + imperfect active indicative of sum
future perfect dispālātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present dispāler dispālēris,
dispālēre
dispālētur dispālēmur dispālēminī dispālentur
imperfect dispālārer dispālārēris,
dispālārēre
dispālārētur dispālārēmur dispālārēminī dispālārentur
perfect dispālātus + present active subjunctive of sum
pluperfect dispālātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present dispālāre dispālāminī
future dispālātor dispālātor dispālantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives dispālārī dispālātum esse dispālātūrum esse
participles dispālāns dispālātus dispālātūrus dispālandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
dispālandī dispālandō dispālandum dispālandō dispālātum dispālātū

References[edit]

  • dispalor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • dispalor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press