duizelig
Dutch
Etymology
duizelen 'to be dizzy' + -ig '-y'
Pronunciation
Audio: (file)
Adjective
duizelig (comparative duizeliger, superlative duizeligst)
- dizzy, experiencing equilibrium-trouble
Inflection
| Declension of duizelig | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | duizelig | |||
| inflected | duizelige | |||
| comparative | duizeliger | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | duizelig | duizeliger | het duizeligst het duizeligste | |
| indefinite | m./f. sing. | duizelige | duizeligere | duizeligste |
| n. sing. | duizelig | duizeliger | duizeligste | |
| plural | duizelige | duizeligere | duizeligste | |
| definite | duizelige | duizeligere | duizeligste | |
| partitive | duizeligs | duizeligers | — | |