fegin

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by Donnanz (talk | contribs) as of 09:42, 19 October 2018.
Jump to navigation Jump to search

Faroese

Etymology

From Old Norse feginn, ultimately from Proto-Indo-European *peḱ-.

Adjective

fegin (comparative fegnari, superlative fegnastur)

  1. fain, gladly

Declension

fegin a26
Singular (eintal) m (kallkyn) f (kvennkyn) n (hvørkikyn)
Nominative (hvørfall) fegin fegin fegið
Accusative (hvønnfall) fegnan fegna
Dative (hvørjumfall) fegnum fegnari fegnum
Genitive (hvørsfall) (fegins) (fegnar) (fegins)
Plural (fleirtal) m (kallkyn) f (kvennkyn) n (hvørkikyn)
Nominative (hvørfall) fegnir fegnar fegin
Accusative (hvønnfall) fegnar
Dative (hvørjumfall) fegnum
Genitive (hvørsfall) (fegna)