fnæsa

Icelandic

Etymology

From Old Norse fnœsa (“to sneeze, snort”), from Proto-Germanic *fnōsijaną (“to snort, puff”), from Proto-Indo-European *pnew- (“to breathe, pant”). Related to Old Norse fnasa, Old English fnēosan (“to sneeze”). More at English sneeze.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈfnaiːsa]
• Rhymes: -aiːsa

Verb

fnæsa (weak verb, third-person singular past indicative fnæsti, supine fnæst)

1. (intransitive, especially of horses) to snort, to blow out

   Synonyms: frýsa, fnasa

   Hesturinn fnæsti.

   The horse snorted.

Conjugation

fnæsa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að fnæsa
supine (sagnbót)		fnæst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		fnæsandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég fnæsi	við fnæsum	present (nútíð)	ég fnæsi	við fnæsum
	þú fnæsir	þið fnæsið		þú fnæsir	þið fnæsið
	hann, hún, það fnæsir	þeir, þær, þau fnæsa		hann, hún, það fnæsi	þeir, þær, þau fnæsi
past (þátíð)	ég fnæsti	við fnæstum	past (þátíð)	ég fnæsti	við fnæstum
	þú fnæstir	þið fnæstuð		þú fnæstir	þið fnæstuð
	hann, hún, það fnæsti	þeir, þær, þau fnæstu		hann, hún, það fnæsti	þeir, þær, þau fnæstu
imperative (boðháttur)	fnæs (þú)	fnæsið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	fnæstu	fnæsiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.