gáir

See also: gair

Irish

Pronunciation

• IPA^(key): /ɡɑːɾʲ/
• IPA^(key): /ɡæːɾʲ/

Etymology 1

From Old Irish gáir, from Proto-Celtic *gāris (compare Middle Welsh gawr, Gaulish personal name Garo-marus), from Proto-Indo-European *ǵeh₂r-. See gair for more.

The verb is from Old Irish gáirid, from the noun.

Noun

gáir f (genitive singular gáir, nominative plural gártha)

1. cry, shout
2. report; fame, notoriety
3. Alternative form of gáire (“laugh”)

Declension

Declension of gáir

Second declension

Bare forms Case Singular Plural Nominative gáir gártha Vocative a gháir a ghártha Genitive gáire gártha Dative gáir gártha

Forms with the definite article Case Singular Plural Nominative an gháir na gártha Genitive na gáire na ngártha Dative leis an ngáir don gháir leis na gártha

Verb

gáir (present analytic gáireann, future analytic gáirfidh, verbal noun gáireadh, past participle gáirthe) (transitive, intransitive)

1. shout
2. laugh

Conjugation

conjugation of gáir (first conjugation – A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	gáirim	gáireann tú; gáirir†	gáireann sé, sí	gáirimid	gáireann sibh	gáireann siad; gáirid†	a gháireann; a gháireas / a ngáireann*; a ngáireas*	gáirtear
	past	gháir mé; gháireas	gháir tú; gháiris	gháir sé, sí	gháireamar; gháir muid	gháir sibh; gháireabhair	gháir siad; gháireadar	a gháir / ar gháir*	gáireadh
	past habitual	gháirinn / ngáirinn‡‡	gháirteá / ngáirteᇇ	gháireadh sé, sí / ngáireadh sé, s퇇	gháirimis; gháireadh muid / ngáirimis‡‡; ngáireadh muid‡‡	gháireadh sibh / ngáireadh sibh‡‡	gháiridís; gháireadh siad / ngáiridís‡‡; ngáireadh siad‡‡	a gháireadh / a ngáireadh*	gháirtí / ngáirt퇇
future		gáirfidh mé; gáirfead	gáirfidh tú; gáirfir†	gáirfidh sé, sí	gáirfimid; gáirfidh muid	gáirfidh sibh	gáirfidh siad; gáirfid†	a gháirfidh; a gháirfeas / a ngáirfidh*; a ngáirfeas*	gáirfear
conditional		gháirfinn / ngáirfinn‡‡	gháirfeá / ngáirfeᇇ	gháirfeadh sé, sí / ngáirfeadh sé, s퇇	gháirfimis; gháirfeadh muid / ngáirfimis‡‡; ngáirfeadh muid‡‡	gháirfeadh sibh / ngáirfeadh sibh‡‡	gháirfidís; gháirfeadh siad / ngáirfidís‡‡; ngáirfeadh siad‡‡	a gháirfeadh / a ngáirfeadh*	gháirfí / ngáirf퇇
subjunctive	present	go ngáire mé; go ngáiread†	go ngáire tú; go ngáirir†	go ngáire sé, sí	go ngáirimid; go ngáire muid	go ngáire sibh	go ngáire siad; go ngáirid†	—	go ngáirtear
	past	dá ngáirinn	dá ngáirteá	dá ngáireadh sé, sí	dá ngáirimis; dá ngáireadh muid	dá ngáireadh sibh	dá ngáiridís; dá ngáireadh siad	—	dá ngáirtí
imperative		gáirim	gáir	gáireadh sé, sí	gáirimis	gáirigí; gáiridh†	gáiridís	—	gáirtear
verbal noun		gáire
past participle		gáirthe

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Etymology 2

Noun

gáir m

1. inflection of gár (“gaur”):
   1. vocative/genitive singular
   2. nominative/dative plural

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “gáir”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN