gandur

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 03:36, 5 October 2019.
Jump to navigation Jump to search

Faroese

Etymology

From Old Norse gandr, from Proto-Germanic *gandaz, perhaps from Proto-Indo-European *gʷʰen- (to beat; slay).

Pronunciation

Noun

gandur m (genitive singular gands, uncountable)

  1. black magic

Declension

Declension of gandur (singular only)
m6s singular
indefinite definite
nominative gandur gandurin
accusative gand gandin
dative gandi gandinum
genitive gands gandsins

Icelandic

Pronunciation

Noun

gandur m (genitive singular gands, nominative plural gandar)

  1. a riding animal, an animal for ridingTemplate:jump
    • Á Sprengisandi (“On Sprengisandur”) by Grímur Thomsen
      Ríðum, ríðum, rekum yfir sandinn,
      rökkrið er að síða á Herðubreið,
      álfadrottning er að beizla gandinn,
      ekki er gott að verða á hennar leið;
      vænsta klárinn vildi eg gefa til
      að vera kominn ofan í Kiðagil.
      Ride, ride, ride hard across the sands,
      darkness settles over Herðubreið.
      The Queen of the elves bridles her steed -
      be careful not to cross her path.
      My best horse I'd sacrifice
      to be safely back in Kiðagil.
  2. (archaic) a wolf, a dangerous beast
  3. a magic staffTemplate:jump

Declension

Synonyms


Middle English

Noun

gandur

  1. Alternative form of gandre