gemitus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]From gemō.
Noun
[edit]gemitus m (genitive gemitūs); fourth declension
Declension
[edit]Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | gemitus | gemitūs |
Genitive | gemitūs | gemituum |
Dative | gemituī | gemitibus |
Accusative | gemitum | gemitūs |
Ablative | gemitū | gemitibus |
Vocative | gemitus | gemitūs |
Descendants
[edit]- Albanian: gjëmë
- Aromanian: dzeamit
- Italian: gemito
- Portuguese: gemido
- Romanian: geamăt
- Spanish: gemido
References
[edit]- “gemitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “gemitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- gemitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.