genant
See also: gênant
Dutch
Etymology
From French gênant (“bothersome, annoying, embarrassing”).
Adjective
genant (comparative genanter, superlative genantst)
Inflection
Declension of genant | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | genant | |||
inflected | genante | |||
comparative | genanter | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | genant | genanter | het genantst het genantste | |
indefinite | m./f. sing. | genante | genantere | genantste |
n. sing. | genant | genanter | genantste | |
plural | genante | genantere | genantste | |
definite | genante | genantere | genantste | |
partitive | genants | genanters | — |
German
Etymology
Pronunciation
Adjective
genant (comparative genanter, superlative am genantesten)
Declension
Further reading
- “genant” in Duden online