gloinigh

Irish

Etymology

From gloine (“glass”) +‎ -igh.

Verb

gloinigh (present analytic gloiníonn, future analytic gloineoidh, verbal noun gloiniú, past participle gloinithe)

1. (transitive, intransitive) vitrify
2. (transitive, of windows) glaze

Conjugation

conjugation of gloinigh (second conjugation)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	gloiním	gloiníonn tú; gloinír†	gloiníonn sé, sí	gloinímid; gloiníonn muid	gloiníonn sibh	gloiníonn siad; gloiníd†	a ghloiníonn; a ghloiníos / a ngloiníonn*	gloinítear
	past	ghloinigh mé; ghloiníos	ghloinigh tú; ghloinís	ghloinigh sé, sí	ghloiníomar; ghloinigh muid	ghloinigh sibh; ghloiníobhair	ghloinigh siad; ghloiníodar	a ghloinigh / ar ghloinigh*	gloiníodh
	past habitual	ghloinínn / ngloinínn‡‡	ghloiníteá / ngloiníteᇇ	ghloiníodh sé, sí / ngloiníodh sé, s퇇	ghloinímis; ghloiníodh muid / ngloinímis‡‡; ngloiníodh muid‡‡	ghloiníodh sibh / ngloiníodh sibh‡‡	ghloinídís; ghloiníodh siad / ngloinídís‡‡; ngloiníodh siad‡‡	a ghloiníodh / a ngloiníodh*	ghloinítí / ngloinít퇇
future		gloineoidh mé; gloineod; gloineochaidh mé†	gloineoidh tú; gloineoir†; gloineochaidh tú†	gloineoidh sé, sí; gloineochaidh sé, sí†	gloineoimid; gloineoidh muid; gloineochaimid†; gloineochaidh muid†	gloineoidh sibh; gloineochaidh sibh†	gloineoidh siad; gloineoid†; gloineochaidh siad†	a ghloineoidh; a ghloineos; a ghloineochaidh†; a ghloineochas† / a ngloineoidh*; a ngloineochaidh*†	gloineofar; gloineochar†
conditional		ghloineoinn; ghloineochainn† / ngloineoinn‡‡; ngloineochainn†‡‡	ghloineofá; ghloineochthᆠ/ ngloineofᇇ; ngloineochthᆇ‡	ghloineodh sé, sí; ghloineochadh sé, s토/ ngloineodh sé, s퇇; ngloineochadh sé, s톇‡	ghloineoimis; ghloineodh muid; ghloineochaimis†; ghloineochadh muid† / ngloineoimis‡‡; ngloineodh muid‡‡; ngloineochaimis†‡‡; ngloineochadh muid†‡‡	ghloineodh sibh; ghloineochadh sibh† / ngloineodh sibh‡‡; ngloineochadh sibh†‡‡	ghloineoidís; ghloineodh siad; ghloineochadh siad† / ngloineoidís‡‡; ngloineodh siad‡‡; ngloineochadh siad†‡‡	a ghloineodh; a ghloineochadh† / a ngloineodh*; a ngloineochadh*†	ghloineofaí; ghloineochtha토/ ngloineofa퇇; ngloineochtha톇‡
subjunctive	present	go ngloiní mé; go ngloiníod†	go ngloiní tú; go ngloinír†	go ngloiní sé, sí	go ngloinímid; go ngloiní muid	go ngloiní sibh	go ngloiní siad; go ngloiníd†	—	go ngloinítear
	past	dá ngloinínn	dá ngloiníteá	dá ngloiníodh sé, sí	dá ngloinímis; dá ngloiníodh muid	dá ngloiníodh sibh	dá ngloinídís; dá ngloiníodh siad	—	dá ngloinítí
imperative		gloiním	gloinigh	gloiníodh sé, sí	gloinímis	gloinígí; gloinídh†	gloinídís	—	gloinítear
verbal noun		gloiniú
past participle		gloinithe

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “gloinigh”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN