gríma

See also: Gríma and grima

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkriːma/

  Rhymes: -iːma

  Homophone: Gríma

Etymology 1

From Old Norse gríma from Proto-Germanic *grīmô (“mask”). Cognate with Old Frisian grīma, Old Saxon grīmo, Old English grīma, Old High German grīmo, Gothic *𐌲𐍂𐌴𐌹𐌼𐌰 (*greima).

Noun

gríma f (genitive singular grímu, nominative plural grímur)

1. mask

Declension

Declension of gríma (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	gríma	gríman	grímur	grímurnar
accusative	grímu	grímuna	grímur	grímurnar
dative	grímu	grímunni	grímum	grímunum
genitive	grímu	grímunnar	grímna, gríma	grímnanna, grímanna

Derived terms

• renna tvær grímur á (“be in a quandary”)

Etymology 2

Verb

gríma (weak verb, third-person singular past indicative grímaði, supine grímað)

1. to mask

Declension

gríma – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að gríma
supine sagnbót		grímað
present participle lýsingarháttur nútíðar		grímandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	gríma	grímaði		grími	grímaði
	þú	grímar	grímaðir		grímir	grímaðir
	hann, hún, það	grímar	grímaði		grími	grímaði
plural	við	grímum	grímuðum		grímum	grímuðum
	þið	grímið	grímuðuð		grímið	grímuðuð
	þeir, þær, þau	gríma	grímuðu		grími	grímuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	gríma (þú), grímaðu
plural	þið	grímið (þið), grímiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

grímast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að grímast
supine sagnbót		grímast
present participle lýsingarháttur nútíðar		grímandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	grímast	grímaðist		grímist	grímaðist
	þú	grímast	grímaðist		grímist	grímaðist
	hann, hún, það	grímast	grímaðist		grímist	grímaðist
plural	við	grímumst	grímuðumst		grímumst	grímuðumst
	þið	grímist	grímuðust		grímist	grímuðust
	þeir, þær, þau	grímast	grímuðust		grímist	grímuðust
		imperative boðháttur
singular	þú	grímast (þú), grímastu
plural	þið	grímist (þið), grímisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

grímaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	grímaður	grímuð	grímað	grímaðir	grímaðar	grímuð
accusative (þolfall)	grímaðan	grímaða	grímað	grímaða	grímaðar	grímuð
dative (þágufall)	grímuðum	grímaðri	grímuðu	grímuðum	grímuðum	grímuðum
genitive (eignarfall)	grímaðs	grímaðrar	grímaðs	grímaðra	grímaðra	grímaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	grímaði	grímaða	grímaða	grímuðu	grímuðu	grímuðu
accusative (þolfall)	grímaða	grímuðu	grímaða	grímuðu	grímuðu	grímuðu
dative (þágufall)	grímaða	grímuðu	grímaða	grímuðu	grímuðu	grímuðu
genitive (eignarfall)	grímaða	grímuðu	grímaða	grímuðu	grímuðu	grímuðu