grijnzen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch grinsen, from Old Dutch *grinan (“to grin”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛi̯nzən

Noun

grijnzen

1. plural of grijns

Verb

grijnzen

1. to grin

Conjugation

Conjugation of grijnzen (weak)
infinitive	grijnzen
past singular	grijnsde
past participle	gegrijnsd
infinitive	grijnzen
gerund	grijnzen n
	present tense	past tense
1st person singular	grijns	grijnsde
2nd person sing. (jij)	grijnst, grijns2	grijnsde
2nd person sing. (u)	grijnst	grijnsde
2nd person sing. (gij)	grijnst	grijnsde
3rd person singular	grijnst	grijnsde
plural	grijnzen	grijnsden
subjunctive sing.1	grijnze	grijnsde
subjunctive plur.1	grijnzen	grijnsden
imperative sing.	grijns
imperative plur.1	grijnst
participles	grijnzend	gegrijnsd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Afrikaans: gryns