halsbrekend

Dutch

Etymology

Compound of hals (“neck”) +‎ brekend (“breaking, injuring”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɦɑlsˌbreː.kənt/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: hals‧bre‧kend

Adjective

halsbrekend (comparative halsbrekender, superlative halsbrekendst)

1. breakneck, not unlikely to incur serious bodily injury.
2. physically daring.
3. acrobatic.

Inflection

Inflection of halsbrekend
uninflected	halsbrekend
inflected	halsbrekende
comparative	halsbrekender
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		halsbrekend	halsbrekender	het halsbrekendst het halsbrekendste
indefinite	m./f. sing.	halsbrekende	halsbrekendere	halsbrekendste
	n. sing.	halsbrekend	halsbrekender	halsbrekendste
	plural	halsbrekende	halsbrekendere	halsbrekendste
definite		halsbrekende	halsbrekendere	halsbrekendste
partitive		halsbrekends	halsbrekenders	—

Related terms

• waaghals