hika
Basque
Etymology 1
Origin unknown
Noun
hika ?
- muddy area, mire
Etymology 2
From hi (pronoun used in this mode of address) + -ka
Noun
hika ?
- a mode of address used between children, siblings, and people who have been friends since childhood
Chickasaw
Verb
hika
Icelandic
Pronunciation
Verb
hika (weak verb, third-person singular past indicative hikaði, supine hikað)
- to hesitate
Conjugation
hika — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) |
að hika | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
hikað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hikandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég hika | við hikum | present (nútíð) |
ég hiki | við hikum |
þú hikar | þið hikið | þú hikir | þið hikið | ||
hann, hún, það hikar | þeir, þær, þau hika | hann, hún, það hiki | þeir, þær, þau hiki | ||
past (þátíð) |
ég hikaði | við hikuðum | past (þátíð) |
ég hikaði | við hikuðum |
þú hikaðir | þið hikuðuð | þú hikaðir | þið hikuðuð | ||
hann, hún, það hikaði | þeir, þær, þau hikuðu | hann, hún, það hikaði | þeir, þær, þau hikuðu | ||
imperative (boðháttur) |
hika (þú) | hikið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
hikaðu | hikiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
Japanese
Romanization
hika
Tagalog
Noun
hikà