incognitus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /inˈkoɡ.ni.tus/, [ɪŋˈkɔŋnɪt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /inˈkoɲ.ɲi.tus/, [iŋˈkɔɲɲit̪us]
Adjective[edit]
incognitus (feminine incognita, neuter incognitum); first/second-declension adjective
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | incognitus | incognita | incognitum | incognitī | incognitae | incognita | |
Genitive | incognitī | incognitae | incognitī | incognitōrum | incognitārum | incognitōrum | |
Dative | incognitō | incognitō | incognitīs | ||||
Accusative | incognitum | incognitam | incognitum | incognitōs | incognitās | incognita | |
Ablative | incognitō | incognitā | incognitō | incognitīs | |||
Vocative | incognite | incognita | incognitum | incognitī | incognitae | incognita |
Derived terms[edit]
References[edit]
- incognitus in Charlton T. Lewis and Charles Short, A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press, 1879
- incognitus in Charlton T. Lewis, An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers, 1891
- incognitus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- incognitus in Gaffiot, Félix, Dictionnaire illustré Latin-Français, Hachette, 1934
- Carl Meissner; Henry William Auden, Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co., 1894
- without any examination: incognita causa (cf. sect. XV. 3, indicta causa)
- without any examination: incognita causa (cf. sect. XV. 3, indicta causa)
- incognitus in Ramminger, Johann, Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[2], pre-publication website, 2005-2016, retrieved 16 July 2016