infirmus
Latin
Alternative forms
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /inˈfir.mus/, [ĩːˈfɪrmʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /inˈfir.mus/, [iɱˈfirmus]
Adjective
īnfirmus (feminine īnfirma, neuter īnfirmum, comparative īnfirmior, superlative īnfirmissimus, adverb īnfirmiter); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | īnfirmus | īnfirma | īnfirmum | īnfirmī | īnfirmae | īnfirma | |
Genitive | īnfirmī | īnfirmae | īnfirmī | īnfirmōrum | īnfirmārum | īnfirmōrum | |
Dative | īnfirmō | īnfirmō | īnfirmīs | ||||
Accusative | īnfirmum | īnfirmam | īnfirmum | īnfirmōs | īnfirmās | īnfirma | |
Ablative | īnfirmō | īnfirmā | īnfirmō | īnfirmīs | |||
Vocative | īnfirme | īnfirma | īnfirmum | īnfirmī | īnfirmae | īnfirma |
Synonyms
Descendants
References
- “infirmus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “infirmus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- infirmus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.