innotesco

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From in- +‎ nōtēscō (become known).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

innōtēscō (present infinitive innōtēscere, perfect active innōtuī); third conjugation, no supine stem

  1. to become known or noted
  2. (transitive, stigmatized) to make known

Conjugation[edit]

   Conjugation of innōtēscō (third conjugation, no supine stem)
indicative singular plural
first second third first second third
active present innōtēscō innōtēscis innōtēscit innōtēscimus innōtēscitis innōtēscunt
imperfect innōtēscēbam innōtēscēbās innōtēscēbat innōtēscēbāmus innōtēscēbātis innōtēscēbant
future innōtēscam innōtēscēs innōtēscet innōtēscēmus innōtēscētis innōtēscent
perfect innōtuī innōtuistī innōtuit innōtuimus innōtuistis innōtuērunt,
innōtuēre
pluperfect innōtueram innōtuerās innōtuerat innōtuerāmus innōtuerātis innōtuerant
future perfect innōtuerō innōtueris innōtuerit innōtuerimus innōtueritis innōtuerint
passive present innōtēscor innōtēsceris,
innōtēscere
innōtēscitur innōtēscimur innōtēsciminī innōtēscuntur
imperfect innōtēscēbar innōtēscēbāris,
innōtēscēbāre
innōtēscēbātur innōtēscēbāmur innōtēscēbāminī innōtēscēbantur
future innōtēscar innōtēscēris,
innōtēscēre
innōtēscētur innōtēscēmur innōtēscēminī innōtēscentur
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present innōtēscam innōtēscās innōtēscat innōtēscāmus innōtēscātis innōtēscant
imperfect innōtēscerem innōtēscerēs innōtēsceret innōtēscerēmus innōtēscerētis innōtēscerent
perfect innōtuerim innōtuerīs innōtuerit innōtuerīmus innōtuerītis innōtuerint
pluperfect innōtuissem innōtuissēs innōtuisset innōtuissēmus innōtuissētis innōtuissent
passive present innōtēscar innōtēscāris,
innōtēscāre
innōtēscātur innōtēscāmur innōtēscāminī innōtēscantur
imperfect innōtēscerer innōtēscerēris,
innōtēscerēre
innōtēscerētur innōtēscerēmur innōtēscerēminī innōtēscerentur
imperative singular plural
first second third first second third
active present innōtēsce innōtēscite
future innōtēscitō innōtēscitō innōtēscitōte innōtēscuntō
passive present innōtēscere innōtēsciminī
future innōtēscitor innōtēscitor innōtēscuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives innōtēscere innōtuisse innōtēscī
participles innōtēscēns innōtēscendus,
innōtēscundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
innōtēscendī innōtēscendō innōtēscendum innōtēscendō

Related terms[edit]

References[edit]

  • innotesco”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • innotesco”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • innotesco in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • innotesco in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016