inparkeren

Dutch

Etymology

From in +‎ parkeren.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

inparkeren

1. to park in

Conjugation

Conjugation of inparkeren (weak, separable)
infinitive	inparkeren
past singular	parkeerde in
past participle	ingeparkeerd
infinitive	inparkeren
gerund	inparkeren n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	parkeer in	parkeerde in	inparkeer	inparkeerde
2nd person sing. (jij)	parkeert in, parkeer in2	parkeerde in	inparkeert	inparkeerde
2nd person sing. (u)	parkeert in	parkeerde in	inparkeert	inparkeerde
2nd person sing. (gij)	parkeert in	parkeerde in	inparkeert	inparkeerde
3rd person singular	parkeert in	parkeerde in	inparkeert	inparkeerde
plural	parkeren in	parkeerden in	inparkeren	inparkeerden
subjunctive sing.1	parkere in	parkeerde in	inparkere	inparkeerde
subjunctive plur.1	parkeren in	parkeerden in	inparkeren	inparkeerden
imperative sing.	parkeer in
imperative plur.1	parkeert in
participles	inparkerend	ingeparkeerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• parkeren in