interpreteren

Dutch

Etymology

From French interpréter, ultimately from Latin interpretari.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɪntərprəˈteːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: in‧ter‧pre‧te‧ren

Verb

interpreteren

1. to interpret

Conjugation

Conjugation of interpreteren (weak)
infinitive	interpreteren
past singular	interpreteerde
past participle	geïnterpreteerd
infinitive	interpreteren
gerund	interpreteren n
	present tense	past tense
1st person singular	interpreteer	interpreteerde
2nd person sing. (jij)	interpreteert, interpreteer2	interpreteerde
2nd person sing. (u)	interpreteert	interpreteerde
2nd person sing. (gij)	interpreteert	interpreteerde
3rd person singular	interpreteert	interpreteerde
plural	interpreteren	interpreteerden
subjunctive sing.1	interpretere	interpreteerde
subjunctive plur.1	interpreteren	interpreteerden
imperative sing.	interpreteer
imperative plur.1	interpreteert
participles	interpreterend	geïnterpreteerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• interpretatie
• interpretatief