jeremiëren

Dutch

Etymology

Borrowed from French jérémier. Equivalent to Jeremia +‎ -eren.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌjeː.rə.miˈeː.rə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: je‧re‧mi‧e‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

jeremiëren

1. to lament, to wail [from 19th c.]

Inflection

Inflection of jeremiëren (weak)
infinitive	jeremiëren
past singular	jeremieerde
past participle	gejeremieerd
infinitive	jeremiëren
gerund	jeremiëren n
	present tense	past tense
1st person singular	jeremieer	jeremieerde
2nd person sing. (jij)	jeremieert	jeremieerde
2nd person sing. (u)	jeremieert	jeremieerde
2nd person sing. (gij)	jeremieert	jeremieerde
3rd person singular	jeremieert	jeremieerde
plural	jeremiëren	jeremieerden
subjunctive sing.1	jeremiëre	jeremieerde
subjunctive plur.1	jeremiëren	jeremieerden
imperative sing.	jeremieer
imperative plur.1	jeremieert
participles	jeremiërend	gejeremieerd
1) Archaic.

Related terms

• jeremiade