köpek

See also: kopek, kópék, and köpək

Crimean Tatar

Etymology

From Proto-Turkic *köpek.

Noun

köpek

1. (zoology) dog

Declension

Declension of köpek

nominative	köpek
genitive	köpekniñ
dative	köpekke
accusative	köpekni
locative	köpekte
ablative	köpekten

Synonyms

• it

References

• Mirjejev, V. A., Usejinov, S. M. (2002) Ukrajinsʹko-krymsʹkotatarsʹkyj slovnyk [Ukrainian – Crimean Tatar Dictionary]‎^[1], Simferopol: Dolya, →ISBN

---

Turkish

köpek

Etymology

From Ottoman Turkish كوپك (köpek), from Proto-Turkic *köpek. Either from köp (in the sense of "a herd of many dogs"), or from kelebek (“butterfly”). Shor xopax (“butterfly”) reflects the only exact semantical match.

Pronunciation

• IPA^(key): [cøˈpec]
• Hyphenation: kö‧pek

Noun

köpek (definite accusative köpeği, plural köpekler)

1. dog
2. (derogatory) scoundrel, detestable person

Declension

Inflection
Nominative	köpek
Definite accusative	köpeği
	Singular	Plural
Nominative	köpek	köpekler
Definite accusative	köpeği	köpekleri
Dative	köpeğe	köpeklere
Locative	köpekte	köpeklerde
Ablative	köpekten	köpeklerden
Genitive	köpeğin	köpeklerin

Synonyms

• it

Derived terms

• köpekli
• köpeklik
• köpeksiz

 

Further reading

• “köpek”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu

---

Turkmen

Etymology

From Proto-Turkic *köpek.

Noun

köpek (definite accusative köpegi, plural köpekler)

1. male dog, hound

Declension

Declension of köpek

	singular	plural
nominative	köpek	köpekler
accusative	köpegi	köpekleri
genitive	köpegiň	köpekleriň
dative	köpege	köpeklere
locative	köpekde	köpeklerde
ablative	köpekden	köpeklerden