karaid
Hungarian
Etymology
kar + -aid (possessive suffix)
Pronunciation
Noun
karaid
- second-person singular multiple-possession possessive of kar (in the sense “faculty” or “ensemble”)
Declension
Inflection (stem in -a-, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | karaid | — |
accusative | karaidat | — |
dative | karaidnak | — |
instrumental | karaiddal | — |
causal-final | karaidért | — |
translative | karaiddá | — |
terminative | karaidig | — |
essive-formal | karaidként | — |
essive-modal | — | — |
inessive | karaidban | — |
superessive | karaidon | — |
adessive | karaidnál | — |
illative | karaidba | — |
sublative | karaidra | — |
allative | karaidhoz | — |
elative | karaidból | — |
delative | karaidról | — |
ablative | karaidtól | — |
non-attributive possessive - singular |
karaidé | — |
non-attributive possessive - plural |
karaidéi | — |