kar

Definition from Wiktionary, the free dictionary
Jump to: navigation, search
See also: Kar, kár, kâr, kär, kår, and Kär

English[edit]

Noun[edit]

kar ‎(plural kars)

  1. (marketing) Deliberate misspelling of car.
    • 1989, International Shrine Clowns Association, page 26:
      In the fifties the need for a Klown vehicle was evident and a King Midget Frame was acquired and a Klown Kar was added.

Albanian[edit]

Pronunciation[edit]

Etymology[edit]

From Balkan Romani.

Noun[edit]

kar m (indefinite plural kar, definite singular kari, definite plural karet)

  1. (anatomy) penis
    Ai buzëqeshi kur ia futa dorën midis kofshëve dhe fillova t'i fërkoj karin e madh.
    He smiled when I put my hand between his thighs and started to rub his big dick.

Declension[edit]

declension of kar
indefinite forms
(trajta të pashquara)		 definite forms
(trajta të shquara)
singular
(numri njëjës)		 plural
(numri shumës)		 singular
(numri njëjës)		 plural
(numri shumës)
nominative
(emërore)		 kar kare kari karet
accusative
(kallëzore)		 kar kare karin karet
genitive
(gjinore)
(i/e/të/së)		 kari kareve karit kareve
dative
(dhanore)		 kari kareve karit kareve
ablative
(rrjedhore)		 kari karesh karit kareve

Breton[edit]

Pronunciation[edit]

Etymology 1[edit]

From Proto-Celtic *karants (compare Cornish car, plural kerens, Welsh câr, plural ceraint, cerynt, carant, Old Irish car(a)e ‎(“friend”)).

Noun[edit]

kar m ‎(plural kerent)

  1. relative
Mutation[edit]
  Mutation of kar  
Breton consonant mutation
unmutated soft aspirate hard mixed
singular kar gar c'har unchanged unchanged
plural kerent gerent c'herent unchanged unchanged

Etymology 2[edit]

Non-lemma forms.

Noun[edit]

kar

  1. Hard mutation of gar.
Mutation[edit]
  Mutation of kar  
Breton consonant mutation
unmutated soft aspirate hard mixed
singular gar c'har unchanged kar c'har
plural garoù c'haroù unchanged karoù c'haroù

Chuukese[edit]

Adjective[edit]

kar

  1. hot

Czech[edit]

Noun[edit]

kar m

  1. cirque

Danish[edit]

Etymology[edit]

From Old Norse ker.

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

kar n (singular definite karret, plural indefinite kar)

  1. vessel
  2. trough

Inflection[edit]

Inflection of kar
neuter
gender		 Singular Plural
indefinite definite indefinite definite
nominative kar karret kar karrene
genitive kars karrets kars karrenes

Dutch[edit]

Pronunciation[edit]

Etymology[edit]

From Middle Dutch carre, from Latin carrus, from Gaulish carros.

Noun[edit]

kar f ‎(plural karren, diminutive karretje n)

  1. cart

Derived terms[edit]

Elfdalian[edit]

Noun[edit]

kar ?

  1. tub, bathtub

Inflection[edit]

This noun needs an inflection-table template.

Hungarian[edit]

Pronunciation[edit]

Etymology 1[edit]

From a Turkic language.

Noun[edit]

kar ‎(plural karok)

  1. arm (upper limb)
Derived terms[edit]

(Compound words):

Declension[edit]
Inflection (stem in -o-, back harmony)
singular plural
nominative kar karok
accusative kart karokat
dative karnak karoknak
instrumental karral karokkal
causal-final karért karokért
translative karrá karokká
terminative karig karokig
essive-formal karként karokként
essive-modal — —
inessive karban karokban
superessive karon karokon
adessive karnál karoknál
illative karba karokba
sublative karra karokra
allative karhoz karokhoz
elative karból karokból
delative karról karokról
ablative kartól karoktól
Possessive forms of kar
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. karom karjaim
2nd person sing. karod karjaid
3rd person sing. karja karjai
1st person plural karunk karjaink
2nd person plural karotok karjaitok
3rd person plural karjuk karjaik

Etymology 2[edit]

From Latin chorus.

Noun[edit]

kar ‎(plural karok)

  1. faculty (scholarly staff at colleges or universities)
  2. faculty (department at a university)
  3. a group of people performing together
Declension[edit]
Inflection (stem in -o-, back harmony)
singular plural
nominative kar karok
accusative kart karokat
dative karnak karoknak
instrumental karral karokkal
causal-final karért karokért
translative karrá karokká
terminative karig karokig
essive-formal karként karokként
essive-modal — —
inessive karban karokban
superessive karon karokon
adessive karnál karoknál
illative karba karokba
sublative karra karokra
allative karhoz karokhoz
elative karból karokból
delative karról karokról
ablative kartól karoktól
Possessive forms of kar
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. karom karaim
2nd person sing. karod karaid
3rd person sing. kara karai
1st person plural karunk karaink
2nd person plural karotok karaitok
3rd person plural karuk karaik
Derived terms[edit]
Related terms[edit]

Usage notes[edit]

These two nouns are almost completely homonymous except for the third person single-object possessive forms and all multiple-object possessive forms, the first one (with the sense "arm") having an extra -j- between the root and the possessive ending, which is fairly rare for a consonant-ending noun.

Icelandic[edit]

Pronunciation[edit]

Etymology 1[edit]

Noun[edit]

kar n ‎(genitive singular kars, nominative plural kör)

  1. tub
Declension[edit]
declension of kar
n-s singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative kar karið kör körin
accusative kar karið kör körin
dative kari karinu körum körunum
genitive kars karsins kara karanna
Derived terms[edit]

Etymology 2[edit]

From English car.

Noun[edit]

kar n ‎(genitive singular kars, nominative plural kör)

  1. (American Icelandic) car, automobile
Declension[edit]
declension of kar
n-s singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative kar karið kör körin
accusative kar karið kör körin
dative kari karinu körum körunum
genitive kars karsins kara karanna

Kurdish[edit]

Noun[edit]

kar ? m

  1. work, labor

Latvian[edit]

Verb[edit]

kar

  1. 2nd person singular present indicative form of kārt
  2. 3rd person singular present indicative form of kārt
  3. 3rd person plural present indicative form of kārt
  4. 2nd person singular imperative form of kārt
  5. (with the particle lai) 3rd person singular imperative form of kārt
  6. (with the particle lai) 3rd person plural imperative form of kārt

Lojban[edit]

Rafsi[edit]

kar

  1. rafsi of kalri.

Ngarrindjeri[edit]

Pronoun[edit]

kar

  1. they

Romani[edit]

Noun[edit]

kar m

  1. penis

Swedish[edit]

Etymology[edit]

From Old Norse ker, from Proto-Germanic *kazą.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /kɑːr/
  • Homophone: karl (in certain dialects)

Noun[edit]

kar n

  1. tub
  2. bathtub

Declension[edit]

Inflection of kar 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative kar karet kar karen
Genitive kars karets kars karens

Synonyms[edit]

Anagrams[edit]

Tok Pisin[edit]

Etymology[edit]

From English car.

Noun[edit]

kar

  1. car

Turkish[edit]

Etymology[edit]

From Old Turkic qar ‎(“snow”), from Proto-Turkic *kār, *Kiār ‎(“snow”).

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

kar ‎(definite accusative karı, plural karlar)

  1. snow

Declension[edit]

declension of kar
singular (tekil) plural (çoğul)
nominative (yalın) kar karlar
definite accusative (belirtme) karı karları
dative (yönelme) kara karlara
locative (bulunma) karda karlarda
ablative (çıkma) kardan karlardan
genitive (tamlayan) karın karların
possessive forms of kar
benim (my) singular (tekil) plural (çoğul)
nominative (yalın) karım karlarım
definite accusative (belirtme) karımı karlarımı
dative (yönelme) karıma karlarıma
locative (bulunma) karımda karlarımda
ablative (çıkma) karımdan karlarımdan
genitive (tamlayan) karımın karlarımın
senin (your) singular (tekil) plural (çoğul)
nominative (yalın) karın karların
definite accusative (belirtme) karını karlarını
dative (yönelme) karına karlarına
locative (bulunma) karında karlarında
ablative (çıkma) karından karlarından
genitive (tamlayan) karının karlarının
onun (her/his/its) singular (tekil) plural (çoğul)
nominative (yalın) karı karları
definite accusative (belirtme) karını karlarını
dative (yönelme) karına karlarına
locative (bulunma) karında karlarında
ablative (çıkma) karından karlarından
genitive (tamlayan) karının karlarının
bizim (our) singular (tekil) plural (çoğul)
nominative (yalın) karımız karlarımız
definite accusative (belirtme) karımızı karlarımızı
dative (yönelme) karımıza karlarımıza
locative (bulunma) karımızda karlarımızda
ablative (çıkma) karımızdan karlarımızdan
genitive (tamlayan) karımızın karlarımızın
sizin (your) singular (tekil) plural (çoğul)
nominative (yalın) karınız karlarınız
definite accusative (belirtme) karınızı karlarınızı
dative (yönelme) karınıza karlarınıza
locative (bulunma) karınızda karlarınızda
ablative (çıkma) karınızdan karlarınızdan
genitive (tamlayan) karınızın karlarınızın
onların (their) singular (tekil) plural (çoğul)
nominative (yalın) karları karları
definite accusative (belirtme) karlarını karlarını
dative (yönelme) karlarına karlarına
locative (bulunma) karlarında karlarında
ablative (çıkma) karlarından karlarından
genitive (tamlayan) karlarının karlarının
predicative forms of kar
simple present singular plural
ben (I am) karım karlarım*
sen (you are) karsın karlarsın*
o (he/she/it is) kar / kardır karlar* / karlardır*
biz (we are) karız karlarız
siz (you are) karsınız karlarsınız
onlar (they are) karlar karlardır
simple past singular plural
ben (I was) kardım karlardım*
sen (you were) kardın karlardın*
o (he/she/it was) kardı karlardı*
biz (we were) kardık karlardık
siz (you were) kardınız karlardınız
onlar (they were) kardılar karlardı
indirect / unwitnessed past singular plural
ben (I was) karmışım karlarmışım*
sen (you were) karmışsın karlarmışsın*
o (he/she/it was) karmış karlarmış*
biz (we were) karmışız karlarmışız
siz (you were) karmışsınız karlarmışsınız
onlar (they were) karmışlar karlarmış
*Not used, but perhaps rarely - chiefly grammatical formations.

Note: Plural forms are not used with adjectives.

Derived terms[edit]

See also[edit]

External links[edit]

  • kar in Turkish dictionaries at Türk Dil Kurumu

Zazaki[edit]

Noun[edit]

kar

  1. verb

Synonyms[edit]

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=kar&oldid=40476069"