kar

See also: Kar, kár, kâr, kär, kår, and Kär

English

Noun

kar (plural kars)

1. (marketing) Deliberate misspelling of car.
   • 1989, International Shrine Clowns Association, page 26:

     In the fifties the need for a Klown vehicle was evident and a King Midget Frame was acquired and a Klown Kar was added.

Anagrams

• AKR, Ark, Ark., RAK, RKA, ark, kra

---

Albanian

Pronunciation

• IPA^(key): [kaɹ]

Etymology

From Proto-Indo-European *kret- (“strong; powerful”).

Noun

kar m (indefinite plural kar, definite singular kari, definite plural karet)

1. (anatomy) penis

   Ai buzëqeshi kur ia futa dorën midis kofshëve dhe fillova t'i fërkoj karin e madh.

   He smiled when I put my hand between his thighs and started to rub his big dick.

Declension

declension of kar

	indefinite forms (trajta të pashquara)			definite forms (trajta të shquara)
	singular (numri njëjës)	plural (numri shumës)		singular (numri njëjës)	plural (numri shumës)
nominative (emërore)	kar	kare		kari	karet
accusative (kallëzore)	kar	kare		karin	karet
genitive (gjinore) (i/e/të/së)	kari	kareve		karit	kareve
dative (dhanore)	kari	kareve		karit	kareve
ablative (rrjedhore)	kari	karesh		karit	kareve

---

Breton

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkɑːr/

Etymology 1

From Proto-Brythonic *kar, from Proto-Celtic *karants.

Noun

kar m (plural kerent)

1. relative

Mutation

  Mutation of kar  

Breton consonant mutation
	unmutated	soft	aspirate	hard	mixed
singular	kar	gar	c'har	unchanged	unchanged
plural	kerent	gerent	c'herent	unchanged	unchanged

Etymology 2

Non-lemma forms.

Noun

kar

1. Hard mutation of gar.

Mutation

  Mutation of kar  

Breton consonant mutation
	unmutated	soft	aspirate	hard	mixed
singular	gar	c'har	unchanged	kar	c'har
plural	garoù	c'haroù	unchanged	karoù	c'haroù

---

Chuukese

Adjective

kar

1. hot

---

Czech

Noun

kar m

1. cirque

---

Danish

Etymology

From Old Norse ker.

Pronunciation

• IPA^(key): /ka/, [kʰɑ]

Noun

kar n (singular definite karret, plural indefinite kar)

1. vessel
2. trough

Inflection

Declension of kar

neuter gender	Singular		Plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	kar	karret	kar	karrene
genitive	kars	karrets	kars	karrenes

---

Dutch

Pronunciation

• Rhymes: -ɑr

• audio

  (file)

Etymology

From Middle Dutch carre, from Latin carrus, from Gaulish carros.

Noun

kar f (plural karren, diminutive karretje n)

1. cart

Derived terms

• karrenvracht
• ossenkar

---

Elfdalian

Noun

kar ?

1. tub, bathtub

Inflection

This noun needs an inflection-table template.

---

Hungarian

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈkɒr]

• Audio

  (file)

Etymology 1

From a Turkic language.

Noun

kar (plural karok)

1. arm (upper limb)

Derived terms

• karol
• karos

(Compound words):

• alkar
• felkar
• karfa
• karizom
• karkötő
• karóra
• karszalag

(Expressions):

• tárt karokkal

Declension

Inflection (stem in -o-, back harmony)
	singular	plural
nominative	kar	karok
accusative	kart	karokat
dative	karnak	karoknak
instrumental	karral	karokkal
causal-final	karért	karokért
translative	karrá	karokká
terminative	karig	karokig
essive-formal	karként	karokként
essive-modal	—	—
inessive	karban	karokban
superessive	karon	karokon
adessive	karnál	karoknál
illative	karba	karokba
sublative	karra	karokra
allative	karhoz	karokhoz
elative	karból	karokból
delative	karról	karokról
ablative	kartól	karoktól

Possessive forms of kar
possessor	single possession	multiple possessions
1st person sing.	karom	karjaim
2nd person sing.	karod	karjaid
3rd person sing.	karja	karjai
1st person plural	karunk	karjaink
2nd person plural	karotok	karjaitok
3rd person plural	karjuk	karjaik

Etymology 2

From Latin chorus.

Noun

kar (plural karok)

1. faculty (scholarly staff at colleges or universities)
2. faculty (department at a university)
3. a group of people performing together

Declension

Inflection (stem in -o-, back harmony)
	singular	plural
nominative	kar	karok
accusative	kart	karokat
dative	karnak	karoknak
instrumental	karral	karokkal
causal-final	karért	karokért
translative	karrá	karokká
terminative	karig	karokig
essive-formal	karként	karokként
essive-modal	—	—
inessive	karban	karokban
superessive	karon	karokon
adessive	karnál	karoknál
illative	karba	karokba
sublative	karra	karokra
allative	karhoz	karokhoz
elative	karból	karokból
delative	karról	karokról
ablative	kartól	karoktól

Possessive forms of kar
possessor	single possession	multiple possessions
1st person sing.	karom	karaim
2nd person sing.	karod	karaid
3rd person sing.	kara	karai
1st person plural	karunk	karaink
2nd person plural	karotok	karaitok
3rd person plural	karuk	karaik

Derived terms

• énekkar
• karmester
• karzat
• tánckar
• zenekar

Related terms

• tanszék

Usage notes

These two nouns are almost completely homonymous except for the third person single-object possessive forms and all multiple-object possessive forms, the first one (with the sense "arm") having an extra -j- between the root and the possessive ending, which is fairly rare for a consonant-ending noun.

---

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /kʰaːr/
• Rhymes: -aːr

Etymology 1

Noun

kar n (genitive singular kars, nominative plural kör)

1. tub

Declension

declension of kar

n-s	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	kar	karið	kör	körin
accusative	kar	karið	kör	körin
dative	kari	karinu	körum	körunum
genitive	kars	karsins	kara	karanna

Derived terms

• baðkar

Etymology 2

From English car.

Noun

kar n (genitive singular kars, nominative plural kör)

1. (American Icelandic) car, automobile

Declension

declension of kar

n-s	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	kar	karið	kör	körin
accusative	kar	karið	kör	körin
dative	kari	karinu	körum	körunum
genitive	kars	karsins	kara	karanna

---

Kurdish

Noun

kar ? m

1. work, labor

---

Latvian

Verb

kar

1. 2nd person singular present indicative form of kārt
2. 3rd person singular present indicative form of kārt
3. 3rd person plural present indicative form of kārt
4. 2nd person singular imperative form of kārt
5. (with the particle lai) 3rd person singular imperative form of kārt
6. (with the particle lai) 3rd person plural imperative form of kārt

---

Lojban

Rafsi

kar

1. rafsi of kalri.

---

Ngarrindjeri

Pronoun

kar

1. they

---

Norwegian Bokmål

Etymology

From Old Norse karl

Noun

kar m (definite singular karen, indefinite plural karer, definite plural karene)

1. a bloke, chap, fellow, guy, man

Derived terms

• (of neuter noun) blodkar

References

• “kar” in The Bokmål Dictionary.

---

Norwegian Nynorsk

Pronunciation

• IPA^(key): /kɑːr/

Etymology 1

From Old Norse karl

Noun

kar m (definite singular karen, indefinite plural karar, definite plural karane)

1. a bloke, chap, fellow, guy, man

Etymology 2

From Old Norse ker

Noun

kar n (definite singular karet, indefinite plural kar, definite plural kara)

1. a vessel, tub (container of liquid or other substance)

Derived terms

• blodkar

References

• “kar” in The Nynorsk Dictionary.

---

Romani

Noun

kar m

1. penis

---

Swedish

Etymology

From Old Norse ker, from Proto-Germanic *kazą.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɑːr/
• Homophone: karl (in certain dialects)

Noun

kar n

1. tub
2. bathtub

Declension

Declension of kar
	Singular		Plural
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Nominative	kar	karet	kar	karen
Genitive	kars	karets	kars	karens

Synonyms

• (bathtub): badkar

Anagrams

• rak
• ark

---

Tok Pisin

Etymology

From English car.

Noun

kar

1. car

Synonyms

• ka

---

Turkish

Etymology

From Old Turkic 𐰴𐰺‏ (kar, “snow”), from Proto-Turkic *kār, *Kiār (“snow”), possibly from Proto-Altaic *k`i̯ā́ra (*k`i̯ā́ra) ("hoarfrost"). Compare Proto-Mongolic *karig (“strong coldness”).

Pronunciation

• IPA^(key): [kaɾ]

Noun

kar (definite accusative karı, plural karlar)

1. snow

Declension

declension of kar

	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	kar	karlar
definite accusative (belirtme)	karı	karları
dative (yönelme)	kara	karlara
locative (bulunma)	karda	karlarda
ablative (ayrılma)	kardan	karlardan
genitive (tamlayan)	karın	karların

possessive forms of kar

benim (my)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	karım	karlarım
definite accusative (belirtme)	karımı	karlarımı
dative (yönelme)	karıma	karlarıma
locative (bulunma)	karımda	karlarımda
ablative (çıkma)	karımdan	karlarımdan
genitive (tamlayan)	karımın	karlarımın
senin (your)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	karın	karların
definite accusative (belirtme)	karını	karlarını
dative (yönelme)	karına	karlarına
locative (bulunma)	karında	karlarında
ablative (çıkma)	karından	karlarından
genitive (tamlayan)	karının	karlarının
onun (her/his/its)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	karı	karları
definite accusative (belirtme)	karını	karlarını
dative (yönelme)	karına	karlarına
locative (bulunma)	karında	karlarında
ablative (çıkma)	karından	karlarından
genitive (tamlayan)	karının	karlarının
bizim (our)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	karımız	karlarımız
definite accusative (belirtme)	karımızı	karlarımızı
dative (yönelme)	karımıza	karlarımıza
locative (bulunma)	karımızda	karlarımızda
ablative (çıkma)	karımızdan	karlarımızdan
genitive (tamlayan)	karımızın	karlarımızın
sizin (your)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	karınız	karlarınız
definite accusative (belirtme)	karınızı	karlarınızı
dative (yönelme)	karınıza	karlarınıza
locative (bulunma)	karınızda	karlarınızda
ablative (çıkma)	karınızdan	karlarınızdan
genitive (tamlayan)	karınızın	karlarınızın
onların (their)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	karları	karları
definite accusative (belirtme)	karlarını	karlarını
dative (yönelme)	karlarına	karlarına
locative (bulunma)	karlarında	karlarında
ablative (çıkma)	karlarından	karlarından
genitive (tamlayan)	karlarının	karlarının

predicative forms of kar

simple present	singular	plural
ben (I am)	karım	karlarım*
sen (you are)	karsın	karlarsın*
o (he/she/it is)	kar / kardır	karlar* / karlardır*
biz (we are)	karız	karlarız
siz (you are)	karsınız	karlarsınız
onlar (they are)	karlar	karlardır
simple past	singular	plural
ben (I was)	kardım	karlardım*
sen (you were)	kardın	karlardın*
o (he/she/it was)	kardı	karlardı*
biz (we were)	kardık	karlardık
siz (you were)	kardınız	karlardınız
onlar (they were)	kardılar	karlardı
indirect / unwitnessed past	singular	plural
ben (I was)	karmışım	karlarmışım*
sen (you were)	karmışsın	karlarmışsın*
o (he/she/it was)	karmış	karlarmış*
biz (we were)	karmışız	karlarmışız
siz (you were)	karmışsınız	karlarmışsınız
onlar (they were)	karmışlar	karlarmış
*Not used, but perhaps rarely - chiefly grammatical formations. Note: Plural forms are not used with adjectives.

Derived terms

Terms derived from kar

• kardan adam (“snowman”)
• karlı

• karlık
• karlılık

• karsız
• karsızlık

See also

• kâr
• yağmur

Further reading

• kar in Turkish dictionaries at Türk Dil Kurumu

---

Zazaki

Noun

kar

1. (grammar) verb

Synonyms

• fiil