karaik
Hungarian
Etymology
kar + -aik (possessive suffix)
Pronunciation
Noun
karaik
- third-person plural multiple-possession possessive of kar (in the sense “faculty” or “ensemble”)
Declension
Inflection (stem in -a-, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | karaik | — |
accusative | karaikat | — |
dative | karaiknak | — |
instrumental | karaikkal | — |
causal-final | karaikért | — |
translative | karaikká | — |
terminative | karaikig | — |
essive-formal | karaikként | — |
essive-modal | — | — |
inessive | karaikban | — |
superessive | karaikon | — |
adessive | karaiknál | — |
illative | karaikba | — |
sublative | karaikra | — |
allative | karaikhoz | — |
elative | karaikból | — |
delative | karaikról | — |
ablative | karaiktól | — |
non-attributive possessive - singular |
karaiké | — |
non-attributive possessive - plural |
karaikéi | — |