kelkka
Finnish
Etymology
Borrowed from Proto-Norse [script needed] (*kelkā) (compare Swedish kälke).
Pronunciation
Noun
kelkka
- small sled or sledge equipped with runners
- snowmobile (short for moottorikelkka)
- tray (on CD drive)
Declension
Inflection of kelkka (Kotus type 9*A/kala, kk-k gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | kelkka | kelkat | ||
genitive | kelkan | kelkkojen | ||
partitive | kelkkaa | kelkkoja | ||
illative | kelkkaan | kelkkoihin | ||
singular | plural | |||
nominative | kelkka | kelkat | ||
accusative | nom. | kelkka | kelkat | |
gen. | kelkan | |||
genitive | kelkan | kelkkojen kelkkain rare | ||
partitive | kelkkaa | kelkkoja | ||
inessive | kelkassa | kelkoissa | ||
elative | kelkasta | kelkoista | ||
illative | kelkkaan | kelkkoihin | ||
adessive | kelkalla | kelkoilla | ||
ablative | kelkalta | kelkoilta | ||
allative | kelkalle | kelkoille | ||
essive | kelkkana | kelkkoina | ||
translative | kelkaksi | kelkoiksi | ||
abessive | kelkatta | kelkoitta | ||
instructive | — | kelkoin | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Derived terms
Compounds
compounds