kucnąć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From kucać +‎ -nąć.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈkut͡s.nɔɲt͡ɕ/
  • (file)
  • Rhymes: -ut͡snɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: kuc‧nąć

Verb[edit]

kucnąć pf (imperfective kucać)

  1. (intransitive) to squat

Conjugation[edit]

Conjugation of kucnąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive kucnąć
future tense 1st kucnę kucniemy
2nd kucniesz kucniecie
3rd kucnie kucną
impersonal kucnie się
past tense 1st kucnąłem,
-(e)m kucnął
kucnęłam,
-(e)m kucnęła
kucnęłom,
-(e)m kucnęło
kucnęliśmy,
-(e)śmy kucnęli
kucnęłyśmy,
-(e)śmy kucnęły
2nd kucnąłeś,
-(e)ś kucnął
kucnęłaś,
-(e)ś kucnęła
kucnęłoś,
-(e)ś kucnęło
kucnęliście,
-(e)ście kucnęli
kucnęłyście,
-(e)ście kucnęły
3rd kucnął kucnęła kucnęło kucnęli kucnęły
impersonal kucnięto
conditional 1st kucnąłbym,
bym kucnął
kucnęłabym,
bym kucnęła
kucnęłobym,
bym kucnęło
kucnęlibyśmy,
byśmy kucnęli
kucnęłybyśmy,
byśmy kucnęły
2nd kucnąłbyś,
byś kucnął
kucnęłabyś,
byś kucnęła
kucnęłobyś,
byś kucnęło
kucnęlibyście,
byście kucnęli
kucnęłybyście,
byście kucnęły
3rd kucnąłby,
by kucnął
kucnęłaby,
by kucnęła
kucnęłoby,
by kucnęło
kucnęliby,
by kucnęli
kucnęłyby,
by kucnęły
impersonal kucnięto by
imperative 1st niech kucnę kucnijmy
2nd kucnij kucnijcie
3rd niech kucnie niech kucną
anterior adverbial participle kucnąwszy
verbal noun kucnięcie

Further reading[edit]

  • kucnąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • kucnąć in Polish dictionaries at PWN