lakonikus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Hungarian[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Latin Lacōnicus (Spartan), from Ancient Greek Λακωνικός (Lakōnikós, Laconian). Laconia was the region inhabited and ruled by the Spartans, who were known for their brevity in speech.[1] With -ikus ending.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): [ˈlɒkonikuʃ]
  • Hyphenation: la‧ko‧ni‧kus
  • Rhymes: -uʃ

Adjective[edit]

lakonikus (comparative lakonikusabb, superlative leglakonikusabb)

  1. laconic (using as few words as possible; pithy and concise)

Declension[edit]

Inflection (stem in -a-, back harmony)
singular plural
nominative lakonikus lakonikusak
accusative lakonikusat lakonikusakat
dative lakonikusnak lakonikusaknak
instrumental lakonikussal lakonikusakkal
causal-final lakonikusért lakonikusakért
translative lakonikussá lakonikusakká
terminative lakonikusig lakonikusakig
essive-formal lakonikusként lakonikusakként
essive-modal
inessive lakonikusban lakonikusakban
superessive lakonikuson lakonikusakon
adessive lakonikusnál lakonikusaknál
illative lakonikusba lakonikusakba
sublative lakonikusra lakonikusakra
allative lakonikushoz lakonikusakhoz
elative lakonikusból lakonikusakból
delative lakonikusról lakonikusakról
ablative lakonikustól lakonikusaktól
non-attributive
possessive - singular
lakonikusé lakonikusaké
non-attributive
possessive - plural
lakonikuséi lakonikusakéi

Synonyms[edit]

Antonyms[edit]

Derived terms[edit]

See also[edit]

References[edit]

  1. ^ Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (’A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN