matutinus
Latin
Etymology
From Mātūta.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /maː.tuːˈtiː.nus/, [mäːt̪uːˈt̪iːnʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ma.tuˈti.nus/, [mät̪uˈt̪iːnus]
Adjective
mātūtīnus (feminine mātūtīna, neuter mātūtīnum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | mātūtīnus | mātūtīna | mātūtīnum | mātūtīnī | mātūtīnae | mātūtīna | |
Genitive | mātūtīnī | mātūtīnae | mātūtīnī | mātūtīnōrum | mātūtīnārum | mātūtīnōrum | |
Dative | mātūtīnō | mātūtīnō | mātūtīnīs | ||||
Accusative | mātūtīnum | mātūtīnam | mātūtīnum | mātūtīnōs | mātūtīnās | mātūtīna | |
Ablative | mātūtīnō | mātūtīnā | mātūtīnō | mātūtīnīs | |||
Vocative | mātūtīne | mātūtīna | mātūtīnum | mātūtīnī | mātūtīnae | mātūtīna |
Derived terms
Descendants
References
- “matutinus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “matutinus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- matutinus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- the morning hours: tempora matutina
- the morning hours: tempora matutina