miauknąć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From miauczeć +‎ -nąć.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈmjawk.nɔɲt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -awknɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: miauk‧nąć

Verb

[edit]

miauknąć pf (imperfective miauczeć)

  1. (intransitive) to meow
  2. (intransitive, colloquial) to ask for something groaning

Conjugation

[edit]
Conjugation of miauknąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive miauknąć
future tense 1st miauknę miaukniemy
2nd miaukniesz miaukniecie
3rd miauknie miaukną
impersonal miauknie się
past tense 1st miauknąłem,
-(e)m miauknął
miauknęłam,
-(e)m miauknęła
miauknęłom,
-(e)m miauknęło
miauknęliśmy,
-(e)śmy miauknęli
miauknęłyśmy,
-(e)śmy miauknęły
2nd miauknąłeś,
-(e)ś miauknął
miauknęłaś,
-(e)ś miauknęła
miauknęłoś,
-(e)ś miauknęło
miauknęliście,
-(e)ście miauknęli
miauknęłyście,
-(e)ście miauknęły
3rd miauknął miauknęła miauknęło miauknęli miauknęły
impersonal miauknięto
conditional 1st miauknąłbym,
bym miauknął
miauknęłabym,
bym miauknęła
miauknęłobym,
bym miauknęło
miauknęlibyśmy,
byśmy miauknęli
miauknęłybyśmy,
byśmy miauknęły
2nd miauknąłbyś,
byś miauknął
miauknęłabyś,
byś miauknęła
miauknęłobyś,
byś miauknęło
miauknęlibyście,
byście miauknęli
miauknęłybyście,
byście miauknęły
3rd miauknąłby,
by miauknął
miauknęłaby,
by miauknęła
miauknęłoby,
by miauknęło
miauknęliby,
by miauknęli
miauknęłyby,
by miauknęły
impersonal miauknięto by
imperative 1st niech miauknę miauknijmy
2nd miauknij miauknijcie
3rd niech miauknie niech miaukną
anterior adverbial participle miauknąwszy
verbal noun miauknięcie
[edit]
interjection

Further reading

[edit]
  • miauknąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • miauknąć in Polish dictionaries at PWN